NECROMANTIA: "To the Depths We Descend..." (Album Review)

 Τί να πει κανείς για την τεράστια προσφορά των Necromantia στην παγκόσμια black Metal σκηνή..;

Πρωτοπόροι, διαχρονικοί, ασυμβίβαστοι και αυθεντικοί έως το τέλος... Στα δύο πρώτα τους album τα "Crossing the Fiery Path" και "Scarlet Evil Witching Black",  άφησαν το καλλιτεχνικό τους στίγμα, καθώς αυτό που ακούμε σε εκείνες τις δύο κυκλοφορίες με την αβυσσαλέα ατμόσφαιρα, τα δύο μπάσα το σαξόφωνο ως διαβολικό όργανο και τα καθηλωτικά πλήκτρα, δεν μπόρεσε ποτέ κανείς άλλος να τα πλησιάσει. Πρόσφατα σε έναν προσωπικό του λογαριασμό στα social, ο Nergal των Behemoth, δήλωνε ότι "αυτός είναι ο ήχος των 90's και σε μια παλαιότερη συνέντευξη που μου είχε δώσει ο Σάκης των Rotting Christ, είχε χαρακτηρίσει την μουσική της μπάντας ως "μεγαλείο". Νομίζω ότι τα λόγια αυτών των δύο ανθρώπων που έχουν υπηρετήσει πιστά την ακραία τέχνη, αρκούν.

Η τελευταία κυκλοφορία του συγκροτήματος, το ''Τhe Sound Of Lucifer Storming Heaven'', μας πάει πολλά χρόνια πίσω, καθώς κυκλοφόρησε το 2007. Ο λόγος είναι, ότι πέραν του ότι ο Magus είναι ένας πολυτάλαντος άνθρωπος που ασχολείται με πάρα πολλά project, δεν ήθελε να κυκλοφορήσει κάτι χωρίς να καλύπτει τον ίδιο μουσικά, κάτι που είναι πολύ εκτιμητέο.

Τα τελευταία χρόνια ακουγόταν ότι οι Necromantia γράφουν νέο υλικό, αλλά τελικά ο θάνατος του Βaron Βlood σκόρπισε την θλίψη στους οπαδούς της μπάντας και όλης της σκηνής. Η απόφαση του Magus ήταν γλυκόπρικρη αλλά αναμενόμενη, ο νέος δίσκος θα κυκλοφορήσει, αλλά θα είναι και ο τελευταίος, καθώς χωρίς Baron Blood οι Necromantia δεν θα ήταν οι ίδιοι και προφανώς ο δίσκος είναι αφιερωμένος στην μνήμη του. 

O αποχαιρετιστήριος δίσκος ονομάζεται "To the Depths We Descend..." και οι μουσικοί που πλαισιώνουν τον Magus στο κύκνειο άσμα των Necromantia είναι οι Γιώργος Εμμανουήλ στις κιθάρες και τα πλήκτρα και ο Γιάννης Βότσης στα τύμπανα.

Ο δίσκος ξεκινάει επιθετικά με το "Daemonocentric" δείχνοντας τις διαθέσεις της μπάντας, διαβολικά riff και φοβερή κιθαριστική δουλειά από τον Γιώργο Εμμανουήλ, είναι σαν το τραγούδι να ξεπήδησε από το "IV: Malice" με σημερινή προσέγγιση.

Για το επικό "Αnd The Shadows Wept" δεν υπάρχουν λόγια, καθώς πέρα από ένα άψογο μουσικά τραγούδι το οποίο έχει τις ρίζες του στο "Crossing the Fiery Path", είναι και ο προσωπικός αποχαιρετισμός του Magus στον Baron Blood, με αναφορές βγαλμένες απ' όλη τη δισκογραφία των Necromantia. Oι στίχοι "Farewell my brother, Farewell my friend, Ride the Dragon, in the center of the Abyss, Your soul is now free", στο τέλος του τραγουδιού συγκινούν. 

Το σκοτάδι και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το μπάσο των Necromantia είναι μοναδικό. Απλά ακούστε το μικρό instrumental  "Give the Devil his Due".

Ακολουθεί το "Inferno", που ήταν και το πρώτο δείγμα από το νέο δίσκο, κολασμένο και επιθετικό, με ένα ωραίο πέρασμα από πλήκτρα στη μέση του, παίρνει κεφάλια απλά.

Το τελετουργικό "Eldritch",  βγαλμένο μέσα από τον σκοτεινό κόσμο του H. P. Lovecraft, θυμίζει κάτι από τα τραγούδια που έκαναν τους Necromantia να ξεχωρίσουν!

Αν όπως προανέφερα το μπάσο των Necromantia δημιουργούσε φοβερή ατμόσφαιρα, τα πλήκτρα τους που ήταν ανέκαθεν και η προσωπική μου αδυναμία, απογείωναν το όλο εγχείρημα! Έτσι λοιπόν στο ομότιτλο instrumental "To the Depths We Descend...", απολαμβάνουμε μια υπέροχη σύνθεση, που σε συνδυασμό με το σαξόφωνο μαγεύει!! 

 Ο δίσκος ολοκληρώνεται με δύο επανεκτελέσεις στα θρυλικά Lord of the Abyss και The Warlock από το 'Crossing The Fiery Path", για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!

Αυτό ήταν λοιπόν το ένδοξο φινάλε στη λαμπρή πορεία ενός συγκροτήματος που έκανε περήφανη την ελληνική σκηνή παγκοσμίως.

 He has now crossed the Fiery Path

a path of Witching Evil

and from the Scarlet throne of Hades

he now moves the Cosmos

9/10

Δημήτρης Άγας