Top 15 Albums Of 2020 by Venia Loutsopoulou & Dimitris Agas

PIRANHA: "Arise From The Shadows" (Album Review)

 Οι Old School Death Metallers, Piranha, επέστρεψαν μετά από 22 χρόνια από το ντεμπούτο τους "Reborn" για να κυκλοφορήσουν το δεύτερο τους album, "Arise From The Shadows". 

Ο δίσκος ξεκινάει επιθετικά με το "Nuclear Disease", με ένα πραγματικά απόκοσμο συναίσθημα, δείχνοντας μας τις προθέσεις τους από την αρχή. Στη συνέχεια το "Eternal Night" με ωραία ατμόσφαιρα και πραγματικά εξαιρετική δουλειά στις κιθάρες, εναλλάσσει επιθετικότητα με μελωδία! Το "Endless Dream", με μια πιο Melodic Death προσέγγιση, συνδυάζει το παλιού τύπου Death με το σύγχρονο σουηδικό, με μελωδίες στο στυλ των Arch Enemy. Ακολουθεί το "Reborn" που θυμίζει όμορφες εποχές της ελληνικής σκηνής στα 90'ς, καθώς εκπέμπει αυτό το συναίσθημα παλιών κυκλοφοριών. Σίγουρα το αγαπημένο μου τραγούδι από το album. Το "Rotten Mind", επιθετικό, δυναμικό, θερίζει η εναλλαγή και οι μελωδίες στη μέση με τα γυναικεία φωνητικά απλά σε καθηλώνουν. Το "Dead Boat" είναι ένα ακόμη όμορφο σκοτεινό Melodic Death κομμάτι, που κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή έως το τέλος του album με τα ωραία φωνητικά στο refrain. Το "Arise From The Shadows" θυμίζει έντονα παλιούς Nightfall. Σίγουρα ένα τραγούδι που θα αρέσει πολύ στους φίλους της ελληνικής σκηνής. Το album τελειώνει με το "Ηaze",  το οποίο έχει και ένα πιο τεχνικό prog αέρα! 

Συνολικά λοιπόν οι Piranha κυκλοφόρησαν ένα album που τα περιέχει όλα, συνδυάζοντας το παλιού τύπου Death  με μια πιο σύγχρονη ματιά, χωρίς να ξεχνάνε και τις ρίζες τους. Σίγουρα η καλύτερη δουλειά του συγκροτήματος και μια δουλειά που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

8,5/ 10

Δημήτρης Άγας

SERPENT LORD: Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Σωτηρέλη

Ο Δημήτρης Άγας είχε τη χαρά να επικοινωνήσει με τον Κωνσταντίνο Σωτηρέλη των Serpent Lord (Μπάσο, Δεύτερα φωνητικά) και να συζητήσουν για τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει η μπάντα μέχρι στιγμής, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια.

Διαβάστε παρακάτω τα όσα ενδιαφέροντα μας είπε...

Από τον Δημήτρη Άγα

Κωνσταντίνε καλησπέρα, για αρχή πες μας δύο λόγια για την μπάντα, για τους φίλους που δεν σας γνωρίζουν.

-Καλησπέρα και ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την συνέντευξη! Είμαστε οι Serpent Lord (GR) από τη Θεσσαλονίκη και παίζουμε occult heavy metal. Ξεκινήσαμε το 2016, και από τότε έχουμε κυκλοφορήσει ένα demo (2017), ένα full length με τίτλο “Towards the Damned” (2018), ένα single με τίτλο “Horned God” (2019) και στις 15 Δεκεμβρίου κυκλοφορούμε το νέο μας single με τίτλο “The Gospel of Judas”. Επίσης, έχουμε κάνει μια ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Γερμανούς thrashers Necronomicon, μια ελληνική περιοδεία με τον Blaze Bayley (ex- Iron Maiden), καθώς επίσης έχουμε μοιραστεί την σκηνή με μεγάλες μπάντες, όπως οι Omen, Primordial, Grand Magus και Rotting Christ. 

Μουσικά συνδυάζετε υπέροχα μια black metal αισθητική με heavy metal φωνητικά με ένα όμορφο occult αποτέλεσμα, τι σας ώθησε να παντρέψετε αυτά τα δύο είδη;

-Όταν δημιούργησα την μπάντα το 2016 μαζί με τον Γιώργο Τερζιτάνο και τον πρώην τραγουδιστή μας, Γιώργο Σαββίδη, δεν είχα στο μυαλό μου κάτι με τόσο black metal αισθητική. Μου άρεσε πολύ βέβαια η σκοτεινή ατμόσφαιρα διαφόρων άλμπουμ, όπως το “Burnt Offerings” των Iced Earth και το “Epicus Doomicus Metallcus” των Candlemass και ήθελα να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας, βασισμένο σε τέτοιες επιρροές. Φυσικά, μια από τις μεγαλύτερες αγάπες μου, όπως και του Γιώργου Τερζιτάνου, είναι οι In Solitude, η μπάντα που ίσως μας έχει στιγματίσει περισσότερο απ’ όλες, όσον αφορά το vibe μας. Όπως και οι Ghost. Αργότερα, άρχισε να μου βγαίνει πιο πολύ το black metal στοιχείο. Θεωρώ την black metal μουσική πολύ μαγική. Έχει κάτι ωμό, κάτι το αγνό. Βγάζει αρκετό συναίσθημα, αρκετό σκοτάδι. Είναι κάτι που σαν μπάντα μας εξιτάρει γενικά αυτό. Βέβαια, ο Γιώργος γράφει με πιο death metal επιρροές, ο Μάριος με πιο Primordial επιρροές, εγώ με πιο black metal επιρροές. Έχοντας, λοιπόν, σαν κοινή βάση όλοι μαζί το heavy metal, νομίζω καταλήγουμε στην μουσική που παίζουμε εμείς. Πάντως, η παντρειά αυτών των ειδών ίσως να οφείλεται λίγο και στην συμμετοχή μου στους Βολιώτες black metallers Sorgelig ως session member, κατά την ηχογράφηση 4 τραγουδιών τους, όπου και έπαιξα δύο live μαζί τους. Νομίζω ήταν η περίοδος όπου επηρεάστηκα λίγο περισσότερο από το black metal για αυτό και το “Horned God” έχει πιο σκοτεινή αισθητική από το “Towards the Damned”. 

Προσωπικά είχα την χαρά να σας απολαύσω ως opening act του Blaze Bayley  στο Temple στην Αθήνα και μου έκανε εντύπωση η σκηνική σας παρουσία, βλέποντας και το video clip σας θεωρώ ότι είσαστε μια μπάντα που προσέχει την κάθε λεπτομέρεια. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η εικόνα για εσάς;

-Ευχαριστούμε! Ζούμε στην εποχή που όλα συνοδεύονται από μια εικόνα, ένα βίντεο, κάτι
οπτικό. Η εικόνα, επομένως, είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που κάνεις σε αυτόν τον χώρο. Είτε παίζεις μέταλ, είτε τραπ, είτε ποπ. Εμείς την προσέχουμε ακόμη περισσότερο όσον αφορά τις ζωντανές μας εμφανίσεις και τα video clip μας. Προσπαθούμε να συνδέουμε την μουσική και τους στίχους μας με το οπτικό κομμάτι και να εντάσσουμε τον ακροατή μέσα σε αυτό που παρουσιάζουμε. Όταν συνοδεύεις την μουσική σου, τους στίχους σου, με κάτι οπτικό, κάνεις καλύτερα κατανοητό αυτό που θέλεις να παρουσιάσεις. Εκτός αυτού, κερδίζεις και την προσοχή του κοινού. Πόσες φορές έχουμε βρεθεί όλοι σε live όπου η μπάντα είναι αλάνθαστη, αλλά η εμφάνιση είναι βαρετή; Εμείς προσπαθούμε να το αποφύγουμε αυτό και γι αυτό δημιουργούμε μια «τελετή», μέσα από την οποία παρουσιάζουμε το υλικό μας.

Έχετε κυκλοφορήσει ένα demo το “Serpent Lord” (2017), ένα full length “Towards the Damned” (2018) και το single “Horned God” (2019). Ποια είναι η ανταπόκριση που έχετε λάβει από τον κόσμο μέχρι στιγμής;

-Η ανταπόκριση είναι αρκετά θετική. Η αλήθεια είναι πως προσπαθήσαμε να το προωθήσουμε αρκετά, παίζαμε σε ό,τι live θεωρούσαμε πως μπορούμε να κερδίσουμε κόσμο, κάναμε δύο περιοδείες οι οποίες πήγαν πάρα πολύ καλά, συναντήσαμε κόσμο και πράγματα που δεν περιμέναμε ότι θα συναντήσουμε. Είχαμε ιδιαίτερο καλωσόρισμα στην Πολωνία, κάτι που μας εξέπληξε θετικά, ενώ από το ελληνικό μας tour ως special guests του Blaze Bayley, διαπιστώσαμε ότι υπάρχει κοινό τόσο στην επαρχία όσο και στην Αθήνα, που μας γνωρίζει και πραγματικά ανυπομονούμε να τελειώσει όλο αυτό για να καταφέρουμε να επισκεφτούμε και πάλι αυτά τα μέρη.

To 2010 οι Ghost άθελά τους ίσως, επανέφεραν στο προσκήνιο την occult σκηνή και από τότε μια σειρά από αξιόλογες μπάντες όπως οι Blood Ceremony, The Devil's Blood, Year of the Goat, έκαναν την εμφάνισή τους ή επανεμφάνισή τους όπως οι Hell. Θεωρείς ότι έχετε επηρεαστεί ως καλλιτέχνες μουσικά ή αισθητικά;  Γενικότερα ποιες είναι οι επιρροές σας;

-Σίγουρα έχουμε επηρεαστεί από τους Ghost, αλλά γενικά δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε επηρεαστεί από την occult σκηνή να πω την αλήθεια. Οι περισσότερες από αυτές τις μπάντες έχουν πιο rock κατεύθυνση από εμάς, ενώ εμείς είμαστε αρκετά πιο “extreme”. Η μεγαλύτερή μας επιρροή από όλη αυτή την σκηνή είναι οι In Solitude, τους οποίους λατρεύουμε όλοι στην μπάντα. Ίσως εγώ να έχω μια πιο occult επιρροή γνωρίζοντας λίγο περισσότερο μπάντες όπως αυτές που αναφέρθηκαν αλλά και άλλα συγκροτήματα όπως οι Witchcraft, Lucifer, Graveyard, Blue Oyster Cult, αλλά γενικά οι επιρροές μας είναι πιο πολύ από μπάντες όπως οι Death, Iced Earth, Judas Priest, Candlemass, Mercyful Fate, Rotting Christ, In Solitude, Ghost, Behemoth, Tribulation, Megadeth κτλ. Η μεγαλύτερή μας επιρροή από το occult ήταν μάλλον το αισθητικό κομμάτι και το στιχουργικό. 

Πάντως οι επιρροές μας δεν περιορίζονται στον metal χώρο. Ο καθένας έχει τα ακούσματά του εκτός metal. Ακούμε pop, disco, rap, ακόμη και κλασική μουσική κάποιοι, όπως ο Γιώργος.

Στο τραγούδι "Τhe Gospel of Judas" παρουσιάζετε μια ενδιαφέρουσα πλευρά του Ιούδα, καθώς τον παρουσιάζετε ως σωτήρα και όχι ως προδότη του Χριστού, βασισμένη στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα που ήταν για χρόνια χαμένο. Γενικότερα ποια είναι τα στιχουργικά θέματα που καταπιάνεστε;

-Γενικά μας αρέσει να ασχολούμαστε με θέματα επηρεασμένα από τον χριστιανισμό, τον παγανισμό, την μαγεία. Μας εξιτάρει το μεταφυσικό και υπερφυσικό στοιχείο και προσωπικά, το αγαπημένο μου βιβλίο για να αντλώ θέματα, είναι η Αποκάλυψη, αν και δεν περιοριζόμαστε εκεί. Τις περισσότερες φορές, αντλούμε ένα θέμα σχετικό με τον χριστιανισμό, τον παγανισμό ή την μαγεία και το πλάθουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μιλήσουμε για θέματα που μας απασχολούν. Ο θάνατος παίζει βασικό ρόλο στην στιχουργική μας, η μοναξιά, η προδοσία, ο πόλεμος, η θρησκεία, ακόμη και η αγάπη ή γεγονότα που μας έχουν στιγματίσει ή μας απασχολούν προσωπικά εκείνη την χρονική περίοδο. Πάντοτε όμως, παρουσιάζουμε την ιστορία μας μέσα από συμβολισμούς, ώστε να χρειαστεί ο ακροατής να αφοσιωθεί στους για να μπορέσει να καταλάβει ακριβώς τι κρύβεται από πίσω. Νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο έρχεται κανείς πιο κοντά στην μπάντα που ακούει και ίσως κατανοεί καλύτερα, όχι μόνο την μουσική, αλλά και το γενικότερο concept ενός συγκροτήματος. 

Όσον αφορά το “The Gospel of Judas”, αναφερόμαστε στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο που ήταν για χρόνια χαμένο και η εκκλησία δεν αναγνώρισε ποτέ. Στο ευαγγέλιο αυτό, ο Ιούδας παρουσιάζεται ως ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού και μάλιστα ο Χριστός του εξηγεί την Γένεση και διάφορα πράγματα σχετικά με τον κόσμο, ενώ του λέει πως ο Ιούδας θα είναι δοξασμένος, παρόλο που θα μείνει στην ιστορία ως προδότης. Εμείς από την μεριά μας, παίρνοντας αυτή την ιστορία, θέτουμε την άποψη ότι ο Ιούδας χειραγωγήθηκε από τον Θεό και τον Χριστό, ώστε να εφαρμοστεί το Θείο Πλάνο, χωρίς να γίνει κάποια ενέργεια για να απαλλαχθεί ο Ιούδας από τις τύψεις που τον κυρίευαν. Έτσι, κάνουμε μια αναφορά στην χειραγώγηση και την προδοσία του Θεού προς τον άνθρωπο, ένα θέμα που μας απασχολεί αρκετά στο επερχόμενο άλμπουμ. 

To 2020 θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις χειρότερες χρονιές της ανθρωπότητας, πόσο επηρεάστηκε η μπάντα απ' όλο αυτό;

-Μάλλον είναι ακόμα νωρίς για να πούμε με σιγουριά κάτι τέτοιο. Όσο για το πόσο επηρεάστηκε η μπάντα, νομίζω κάθε άτομο του χώρου την ίδια απάντηση θα σου δώσει. Σε κάποιους από εμάς έλειψαν σίγουρα οι εμφανίσεις αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε να δούμε τι αλλαγές μπορεί να έχει φέρει αυτή η συγκυρία.

Έχετε μοιραστεί την σκηνή με θρύλους της metal μουσικής όπως ο Blaze bayley, Necronomicon, Primordial, Grand Magus, Rotting Christ και Omen, ποιες εμπειρίες αποκομίσατε;

-Ακόμη και η πιο μικρή κουβέντα με τόσο έμπειρες μπάντες μπορεί να σου προσφέρει πολλές σημαντικές πληροφορίες και γνώσεις. Για παράδειγμα, η συνεργασία μας με τους Necronomicon στο πρώτο tour, μας έδωσε τη γνώση που χρειαζόμασταν για την οργάνωση μας στα θέματα της περιοδείας. Mε τον Blaze είχαμε μία πολύ ωραία κουβέντα όσον αφορά το performance της μπάντας στη σκηνή. Με τον Chris Appleton (κιθαρίστα των Absolva αλλά και του Blaze Bayley), είχαμε αρκετές συζητήσεις σχετικά με το touring, τον ήχο και διάφορα θέματα σχετικά με το stage. Με Rotting Christ και Omen, οι κουβέντες που είχαμε ήταν πιο χαλαρές. Από αυτές όμως που θυμάσαι μετά από καιρό και γελάς ακόμη. Το σημαντικό όμως σε τέτοιες συνεργασίες είναι πως ο καθένας μπορεί να σου προσφέρει κάτι ακόμη και από δύο κουβέντες που θα αλλάξεις μαζί του. Και φυσικά όλες αυτές οι εμφανίσεις μας έκαναν καλύτερους σκηνικά και μουσικά, καθώς είδαμε πως δουλεύουν επαγγελματίες του χώρου. Συλλέγουμε πληροφορίες συνέχεια και ελπίζουμε να επιστρέψουμε σύντομα στο stage. 

Ποια είναι τα πλάνα της μπάντας στο άμεσο μέλλον;

-Μετά την κυκλοφορία του “The Gospel of Judas”, σειρά έχει το επόμενο full length, το
οποίο είναι ηχογραφημένο και βρίσκεται σε διαδικασία μίξης από τον Γιώργο Στουρνάρα (Mass Infection). Το εξώφυλλο του δίσκου θα αποκαλυφθεί σύντομα, όπως και ο τίτλος του. Για την ώρα, μπορώ να πω ότι το εξώφυλλο είναι ένας πίνακας που έφτιαξε για μας ο Μάξιμος Μανώλης (Rotting Christ, Mass Infection, κτλ). Σίγουρα θα υπάρξει κάποιο video clip στο ενδιάμεσο, αν μας το επιτρέψει η παρούσα κατάσταση, ενώ φυσικά ανυπομονούμε να ξανά βγούμε στην σκηνή και να παρουσιάσουμε το υλικό μας ζωντανά, μετά από τόσο καιρό. 

Κλείσε όπως θέλεις αυτή τη συνέντευξη για τους φίλους του Under The Sign Of Metal που θα την διαβάσουν.

-Ευχαριστώ πολύ για αυτήν την συνέντευξη και για την δυνατότητα που μου δώσατε να μιλήσω για την μπάντα μου. Εύχομαι υγεία σε όλους και υπομονή. Μείνετε συντονισμένοι, σύντομα θα ανακοινωθούν πολύ ωραία πράγματα. 

Get ready to be baptized to the eerie sound of the Serpent. 

Are you ready to be Damned?

YOTH IRIA: "As The Flame Withers" (Listening Session)

 Το Under The Sign Of Metal και ο Δημήτρης Άγας βρέθηκαν στα Pentagram Studio στον Πειραιά, για την προακρόαση του ντεμπούτου album των Yoth Iria, "As The Flame Withers". Διαβάστε παρακάτω όλες τις λεπτομέρειες για την πολυαναμενόμενη αυτή κυκλοφορία... 

Είχα την τεράστια τιμή να παρευρεθώ στα Pentagram Studio όπου και με υποδέχτηκαν δύο μέλη των Yoth Iria, ο Γιώργος Εμμανουήλ (Lucifer's Child), ο οποίος είναι και ο ιδιοκτήτης του Studio, όπως επίσης κιθαρίστας και παραγωγός της μπάντας και ο θρυλικός Magus (Necromantia), μία εκ των πολύ σημαντικών προσωπικοτήτων της black metal σκηνής, ο οποίος κάνει τα φωνητικά τους συγκροτήματος.

Δυστυχώς για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσε να ήταν παρόν στην παρουσίαση ο ιδρυτής της μπάντας και επίσης εξέχουσα μορφή της σκηνής Jim Mutilator.

Το συγκρότημα αφού μας προσέφερε και από μία αναμνηστική μάσκα Yoth Iria τηρώντας τα μέτρα για τον Covid- 19 στον απόλυτο βαθμό μας έβαλε να ακούσουμε το νέο album. Πάμε να δούμε λοιπόν τα τραγούδια ένα προς ένα...

1. The Great Hunter: Το album ξεκινάει επιθετικά με ένα χαοτικό ρυθμό θυμίζοντας κάτι από το album "IV: Malice" των "Necromantia", στη μέση έχει ένα ωραίο επιβλητικό riff με μια σύγχρονη παραγωγή, που θυμίζει  την προσέγγιση που είχε γίνει και στο ΕP "Under His Sway".

2. Yoth Iria: Με μία λέξη θα το χαρακτηρίζαμε άψογο!!  Η χαρακτηριστική του μελωδία από την αρχή έως το τέλος και τα τέλεια φωνητικά του Magus σε συνδυασμό με την σκοτεινή αισθητική των πλήκτρων, το κάνουν ένα τραγούδι που θα το λατρέψουν οι οπαδοί.

3. Hermetic Code: Μελωδικό, δημιουργεί μια ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Στα μισά του τραγουδιού οι ακουστικές κιθάρες με τα πλήκτρα και τα ψιθυριστά φωνητικά θα θυμίσουν στους παλαιότερους το The Arcane Light Of Hecate των Νecromantia.

4. Τhe Mantis: Η ερμηνεία του Μagus, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι πολύ χαρακτηριστική, οπότε σε αρκετά τραγούδια όπως και σε αυτό η ατμόσφαιρα θυμίζει αρκετά τους Necromantia, στο συγκεκριμένο κομμάτι το ξεκίνημα θυμίζει κάτι από "Crossing the Fiery Path". Το δυνατό riff που ακολουθεί φέρνει στον νου μας τους Celtic Frost και καταλήγει σε ένα old School ξέσπασμα στο στυλ των Thou Art Lord, μέχρι να επιστρέψει στο αρχικό riff, κάτι που ήταν κλασικό γνώρισμα της ελληνικής σκηνής στα 90's.

5. The Red Crown Turns Black: Είναι το τραγούδι που διάλεξε η μπάντα να κάνει videoclip και όχι τυχαία!! "Το θρασομπλάκ" μπάσιμο θυμίζει περισσότερο Principality of Hell αλλά η "maidenική" μελωδία στο ύφος των Cradle Of Filth απογειώνει το κομμάτι και το κάνει ένα από τα εθιστικότερα που έχω ακούσει τελευταία!!

6. Unbound, Undead, Eternal: Επαναλαμβανόμενο riff που καταλήγει σε ένα πολύ όμορφο ρεφρέν, το τραγούδι εξελίσσεται με κιθάρες που παίζουν πολλές μελωδίες καταλήγοντας  στο αρχικό riff  δημιουργώντας την πιο epic στιγμή στο δίσκο.

7. Τyrants: Πολλά riffs, πολλές μελωδίες από τα τραγούδια που είναι επιβλητικά και θες να ξαναβάλεις το album από την αρχή.

8. Τhe Luciferian: Όνομα και πράγμα!! Ένα τελείως evil συναίσθημα σε διακατέχει ακούγοντας το, με τις μελωδίες να θυμίζουν το "DV8" από Thou Art Lord και το "Genesis" από Rotting Christ, υπέροχα πλήκτρα και αυτή η φωνή του Magus που χαρακτηρίζει όλο το άλμπουμ!

Συνολικά θεωρώ ότι το "As The Flame Withers" θα αγαπηθεί από τους φίλους της ελληνικής σκηνής και όχι μόνο. Η μουσική στην πλειοψηφία της έχει γραφτεί από τον Jim Mutilator με τον Μagus και τον Γιώργο Εμμανουήλ να έχουν προσθέσει τις δικές τους πινελιές. Οι στίχοι είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου του Μagus. To album διαθέτει πολλά στοιχεία από το παρελθόν και τις επιρροές και των τριών μουσικών αποδοσμένα, όμως στο σήμερα με την παραγωγή και τις κιθάρες του Γιώργου Εμμανουήλ να έχουν μια Σουηδική προσέγγιση. Ένα album που αναμένουμε με ενδιαφέρον και θα μας απασχολήσει!!

Δημήτρης Άγας 

Photos: Dimaxdark

PARADISE LOST: "Obsidian" (Album Review)

Oι Paradise Lost είναι οι πατέρες του Gothic Μetal και ποτέ κανένα συγκρότημα του είδους, δεν θα πλησιάσει την αυθεντικότητα που εκπέμπουν. Η ιστορία τους γνωστή και σπουδαία, από το 1990 έως το 1997 κυριάρχησαν και οδήγησαν το σκληρό ήχο σε ένα δικό τους σκοτεινό μονοπάτι, με 6 δίσκους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους μα τόσο σημαντικούς επίσης. Επηρέασαν τόσο πολύ τον σκληρό ήχο παγκοσμίως, που πολλές μπάντες του ακραίου χώρου άλλαξαν τον ήχο τους και τον έκαναν πιο ατμοσφαιρικό, μην πας μακριά, βλέπε τους δικούς μας Rotting Christ (A Dead Poem, Sleep Of The Angels) και τους SepticFlesh (Revolution DNA). Τα συγκροτήματα που δημιουργούν σπουδαία μουσική είναι αρκετά, όμως εκείνα που δημιουργούν νέους δρόμους λίγα, οι Lost είναι ένα από αυτά. Ακόμα και τα "Icon" και "Draconian Times" να είχαν κυκλοφορήσει μόνο, θα αρκούσαν για να μνημονεύονται για πάντα από μουσικούς και οπαδούς.. 

Όμως δεν κυκλοφόρησαν μόνο αυτά, αν εξαιρέσουμε την ατυχή εποχή με τα album "Host" και "Believe In Nothing" που κυνήγησαν πιο εμπορικούς δρόμους και ίσως περισσότερη προβολή απ' το MTV, σταδιακά έγιναν ξανά αυτό που ήταν πάντα. Οι Shadowkings!

Από το 2007 έως το 2012 μας ξαφνιάζουν με την επιστροφή στις ρίζες τους, με 3 αριστουργήματα (In Requiem, Faith Divides Us - Death Unites Us και Tragic Idol.) Δίσκοι ασύλληπτης έμπνευσης που τους ξανά έφεραν στη κορυφή. Το 2015 επανέφεραν και τα Doom/Death στοιχεία των πρώτων δίσκων τους στο υπέροχο album "Τhe Plague Within" και ακολούθησε μια μέτρια κυκλοφορία μετά από αρκετά χρόνια με τον τίτλο "Medusa".

Για να φτάσουμε στο σήμερα και το "Obsidian", ένα album που ίσως να μη περίμενε ούτε ο πιο φανατικός οπαδός τους. Οι Paradise Lost με μια χαρακτηριστική άνεση  μπαίνουν στο studio λες και είπαν "οκ πάμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά". O δίσκος είναι σαν να ακούς ένα best of της καριέρας τους, αλλά παράλληλα οι ιδέες σφύζουν από ζωντάνια και έμπνευση, χωρίς να κουράζει ούτε ένα λεπτό.

Το "Obsidian" ξεκινάει με δύο υπέροχα τραγούδια, τα "Darker Thoughts" και "Fall from Grace", τα οποία έχουν γίνει και Videoclip. Ακούγοντάς τα για πρώτη φορά η πρώτη σκέψη που είχα ήταν, "οκ συνεχίζουν στο ίδιο ύφος", αλλά με το που μπαίνει το "Ghosts", το οποίο έχει γίνει και lyric video, αρχίζει ένας συγκρατημένος ενθουσιασμός που με το "The Devil Embraced" έγινε, "ΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΩΝΗΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ". Ακολουθούν δύο τραγούδια που προσωπικά τους έχω αδυναμία, το "Forsaken", που είναι ο ορισμός του Gothic Metal και το "Serenity", που μάλλον ο Mackintosh τίμησε τις Heavy Metal επιρροές του και έγραψε αυτό το ΕΠΟΣ!

Στο "Ending Days" o Nick Holmes κάνει την καλύτερή του ερμηνεία στο album και συγκλονίζει! Το "Hope Dies Young" έχει μια goth 90's ατμόσφαιρα και είμαι σίγουρος ότι θα κυριαρχούσε στα μαγαζιά της εποχής. Ο δίσκος κλείνει όπως άρχισε, καθώς το "Ravenghast" είναι ένα υπέροχο βαρύ death/doom τραγούδι με gothic πινελιές.

Στην έκδοση σε CD υπάρχουν δύο bonus τραγούδια, το πολύ όμορφο "Hear the Night" και το μελωδικό "Defiler", που δεν υστερούν καθόλου από τον υπόλοιπο δίσκο, ίσα ίσα είναι στο ίδιο επίπεδο.

Αυτό που έκαναν λοιπόν οι Paradise Lost στο "Obsidian", είναι να ισορροπήσουν υπέροχα τα gothic στοιχεία με τα doom/death, με τα πρώτα να νικούν στις λεπτομέρειες και να κάνουν το album ένα από τα καλύτερα της καριέρας τους και να το βάζουν υποψήφιο για δίσκο της χρονιάς...

For the fire burns, deep within mistrust

For the ghosts, the ones to break me for Jesus Christ

9.5/10 

Δημήτρης Άγας