ACID DEATH: Συνέντευξη με τον Σάββα Μπετίνη

Οι Acid Death με το "Primal Energies" πραγματοποίησαν ένα από τα πιο εντυπωσιακά βήματα της πορείας τους, το Under The Sign Of Metal και ο Δημήτρης Άγας, συνομιλούν με τον Σάββα Μπετίνη, ο οποίος μας αποκαλύπτει τι δίνει έμπνευση στο συγκρότημα.. και όχι μόνο.

από τον Δημήτρη Άγα

Σάββα καλησπέρα, έχετε ένα νέο δίσκο το "Primal Energies" ποια είναι η συνολική ανταπόκριση που έχετε λάβει από τον κόσμο; 

-Καλησπέρα Δημήτρη. Ναι, έχουμε το νέο album από τις 15 Μάρτη. Η ανταπόκριση που έχουμε είναι πλέον του αναμενόμενου θετική! Όλοι όσοι το έχουν ακούσει έχουν μόνο καλά λόγια να πουν και είναι κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Πολύ περισσότερα θετικά σχόλια από κάθε άλλη δουλειά μας και από το "Hall Of Mirrors", του 2015.

Σε σύγκριση με το παρελθόν σας, το νέο σας υλικό είναι πιο πολύπλευρο, ήταν μια συνειδητή απόφαση ή σας βγήκε κάτι διαφορετικό όταν συνθέτατε;

-Η αλήθεια είναι ότι το "αφήσαμε να ρολλάρει". Ξεκινώντας τη σύνθεση του υλικού το καλοκαίρι του 2016. αρχίσαμε να βλέπουμε εν αρχή ότι η μελωδία είναι κυρίαρχο στοιχείο. Το αξιοποιήσαμε. Στην πορεία και κατά τη διάρκεια της προ-παραγωγής, διαδικασία που για πρώτη φορά την ξεκινήσαμε παράλληλα με τη σύνθεση, έρχονταν ιδέες ιδιαίτερες και σαφώς "ξένες" προς την εν γένει κατεύθυνση της μπάντας. Τις αξιοποιήσαμε, επίσης εκεί ήθελε και ιδιαίτερη προσοχή, ώστε αυτές οι ιδέες να δεθούν όμορφα, ώστε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της μπάντας. Φτάσαμε μέχρι και τον Απρίλη του 2018, λίγο πριν μπούμε στο studio, να κόβουμε και να ράβουμε ένα υλικό, που για πρώτη φορά στα δικά μας αφτιά ηχούσε διαφορετικό, από ο,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Το αποτέλεσμα ήταν (σαφέστατα και με τη βοήθεια της παραγωγής), να προκύψει το 6ο album, που περιείχε όλα τα στοιχεία με τα οποία οι ACID DEATH χαρακτηρίζονται όλα αυτά τα χρόνια, συν πολλά επιπλέον, που σε καμιά περίπτωση δεν ακούγονταν ξένα στο αποτέλεσμα.

Είσαστε ένα συγκρότημα που πάντα πειραματιζόσασταν αλλά μέσα στα πλαίσια του progressive death, στο "Primal Energies", όμως υπάρχουν και αρκετά gothic και ατμοσφαιρικά στοιχεία και μια πιο σύγχρονη προσέγγιση σας φόβισε αυτός ο πειραματισμός;

-Κάποια στιγμή μας προβλημάτισε. Υπήρξε η σκέψη του "τι πάμε να κάνουμε τώρα... Μήπως παραείναι τολμηρό;" Η απόφαση είναι "....συνεχίζουμε!" Ξέρεις, καμιά φορά απλά χρειάζεται να τολμάς, έχοντας σαν μόνο αισθητήριο αυτό που νιώθεις. Για εμάς άλλωστε το να τολμήσουμε νέα πράγματα δεν είναι κάτι ξένο. Πάντα ρισκάραμε μουσικά και στιχουργικά, αδιαφορώντας για την όποια τάση κυκλοφορεί εκεί έξω.

Θεωρείς ότι με το "Hall of Mirrors" φτάσατε στα όρια σας και γι αυτό θέλατε να φέρετε νέα στοιχεία στη μπάντα;

-Όχι. Το "Hall Of Mirrors" ήταν επίσης ένα τόλμημα, όπως και το "Random's Manifest", το "Pieces Of Mankind"... Το κάθε album έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και στο "Primal Energies" αποτυπώνεται η εικόνα της μπάντας στην τρέχουσα εποχή. Αυτό άλλωστε ισχύει επί της ουσίας με κάθε album κάθε μπάντας.

Θα ήθελες να μας μιλήσεις και για το στιχουργικό κομμάτι? Ποια είναι τα θέματα που σας απασχόλησαν;

-Εδώ πάλι για πρώτη φορά, πέραν της κλασικής θεματολογίας που κάποιος μπορεί να συναντήσει στα albums μας, αγγίξαμε και θέματα που πραγματεύονται Ιστορία, Επιστήμη... Αυτό αντικειμενικά μας άνοιξε και κάποιους νέους δρόμους, που σίγουρα θα αξιοποιήσουμε στο μέλλον. 

Τραγούδια όπως το "The Rope" και το "Reality and Fear", πραγματικά μου έκαναν τεράστια εντύπωση, τι είναι αυτό που κάνει μια μπάντα που υπάρχει από το 1989 να διατηρεί την έμπνευσή της σε τόσο υψηλά standards;

-Εν αρχή είναι μεγάλη χαρά να εισπράττεις κάτι τέτοιο και σε ευχαριστούμε πολύ! Έμπνευση.. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη γνώση. Έχει να κάνει με την εν γένει στάση ζωής που κρατά ένας άνθρωπος. Με τα ερεθίσματα που δέχεται. Με τα εμπόδια που ξεπερνάει. Με τα εμπόδια που ΔΕΝ ξεπερνάει. Με τις καθημερινές συναναστροφές και επαφή με τους γύρω του. Με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται και αξιοποιεί όλα αυτά καθώς και πολλά άλλα. Έμπνευση είναι ένα στοιχείο της Ζωής. Θέλει πολλή προσπάθεια για να μπορέσει κάποιος να την κρατήσει "ζωντανή", αλλά αν το καταφέρει μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα!

Φέτος κλείνετε 30 χρόνια ως συγκρότημα, ήταν ένα δώρο προς τους ίδιους σας  τους εαυτούς, αλλά και για τους fan σας το "Primal Energies”, θα ετοιμάσετε κάποιο ειδικό event σχετικά με αυτό;

-Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάτι στο μυαλό μας, κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει και χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία. Ας μην πούμε όμως ακόμα κάτι... Για να μην εκτεθούμε! :-) 

Πόσο σημαντική επιρροή ήταν ο Chuck Schuldiner των Death στη μουσική των Acid Death και γενικότερα ποιες μπάντες σας επηρέασαν  τότε να ασχοληθείτε με την μουσική;

-Ο Chuck Schuldiner, αν μη τι άλλο, ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία έμπνευσης για εμάς και όχι μόνο για το μουσικό ή ακόμα και το στιχουργικό κομμάτι. Υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν πολλοί άλλοι μουσικοί, που αποτέλεσαν και αποτελούν πηγή επιρροής πάνω μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιος από εμάς προσπαθεί να "αντιγράψει" τον τρόπο που κάθε μεγάλος μουσικός δούλεψε και δουλεύει. Μια από αυτές τις επιρροές ήταν και οι CORONER και η τύχη το έφερε να έχουμε τον mastermind τους, Tommy Vetterli, στη συμπαραγωγή του "Primal Energies". Άλλη επιρροή ήταν όλο το κλασικό Death Metal κύμα των 90's... Καθώς και αρκετοί άλλοι μουσικοί, στιχουργοί κλπ..

Στις 6 Ιουλίου θα εμφανιστείτε σε ένα νέο festival, στο Urban Athens Festival, μαζί με τους εξίσου θρυλικούς Septicflesh και Nighstalker, τους Poem και τους Foray Between Ocean κ.α. Θα ήθελα να μου πεις πως αισθάνεστε για αυτό, αλλά και αν έχετε και άλλα συναυλιακά πλάνα..

-Ναι, μιλάμε για το URBAN ATHENS FESTIVAL, είναι φυσικά χαρά μας να μοιραστούμε το stage με όλους αυτούς τους καλλιτέχνες! Συναυλιακά ξεκινάμε επίθεση από φθινόπωρο!

Κλεισε αυτή την συνέντευξη όπως επιθυμείς..

-Και πάλι Δημήτρη σε ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη. Το "Primal Energies" είναι εδώ και περιμένει να το ανακαλύψετε! Σίγουρα δε θα σας απογοητεύσει!

www.aciddeath.net

www.facebook.com/aciddeathgr

www.youtube.com/aciddeathgr

www.reverbnation.com/aciddeathgr

www.twitter.com/aciddeathgr

www.instagram.com/aciddeathgr

ACID DEATH: "Primal Energies" (Album Review)

Ακόμα και ο πιο die hard οπαδός του συγκροτήματος, μετά από ένα album σαν το "Hall of Mirrors", που ανέβασε τους Acid Death σε ένα άλλο προσωπικό level, το περισσότερο που θα προσδοκούσε θα ήταν κάτι ισάξιο και όμως το φοβερά ανήσυχο πνεύμα ενός αφοσιωμένου μουσικού στην ιδέα της μπάντας του, όπως ο Σάββας Μπετίνης, έχει ακόμα πολλά να μας δώσει, κρίνοντας από το καινούριο του αριστούργημα, με τον τίτλο "Primal Energies".

Από το πρώτο τραγούδι "My Bloody Crown", καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό, γυναικεία ατμοσφαιρικά φωνητικά μας υποδέχονται και τα riff με τη φωνή του Μπετίνη και τις μελωδίες, δημιουργούν μια καθηλωτική ατμόσφαιρα, με το σαξόφωνο στο τέλος του τραγουδιού να απογειώνει το κομμάτι. ΕΠΟΣ

Ακολουθεί το "Inner Demons", που είναι πιο κοντά στον προηγούμενο δίσκο, με τις πολύ ωραίες εμβόλιμες μελωδίες, σε συνδυασμό με το prog death των Acid Death.

Φοβερά εθιστικό το "Godless Shrines", που θυμίζει έντονα τους Arch Enemy, βρίσκοντας την ιδανική ισορροπία μεταξύ επιθετικού death και  μελωδίας. Στο ίδιο ύφος και το τέλειο "Primal Energies".

Tα λόγια είναι περιττά για το "The Rope", ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν συνθέσει οι Αcid Death, μια φοβερή ατμόσφαιρα που φλερτάρει έντονα με την gothic αισθητική. Πιστεύω θα ήταν το ιδανικό να γίνει ένα clip για την προώθηση του δίσκου. 

Στη συνέχεια το "Fire of the Insane" μας αφήνει με το στόμα ανοικτό, καθώς θυμίζει τις τελευταίες δουλειές των At the Gates, σε συνδυασμό με μια industrial αισθητική!

Το "Reality and Fear" είναι ένα κομψοτέχνημα! Ο τρόπος που συνδυάζει η μπάντα μελωδίες, riff, αλλά και το σαντούρι, το καθιστά μια από τις δυνατότερες στιγμές του δίσκου.

"Regret/Repent", τίτλος που παραπέμπει έντονα σε Paradise Lost και τα καθαρά φωνητικά το επιβεβαιώνουν, μελωδίες και riff σε έξαρση, αποδεικνύουν ότι οι Acid Death είναι στη καλύτερη φάση της καριέρας τους.

Το μικρό όμορφο instrumental "The Void Before...", μας ταξιδεύει λίγο στα 90's, θυμίζοντας την προσέγγιση που είχαν οι μπάντες τότε, καθώς μη ξεχνάμε ότι και οι Acid Death είναι μια μπάντα που γεννήθηκε τότε.

Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το απίστευτο "H.U.M.A.N.", τραγούδι που θα ζήλευαν πολλές gothic industrial μπάντες!!

Κιθάρες, μπάσο, φωνή και πλήκτρα ηχογραφήθηκαν από τον Σάββα Μπετίνη, στα S.I.A. Recordings.

Τα drums ηχογραφήθηκαν από τον Φώτη Benardo, στα Devasoundz Studios.

Η μίξη και το mastering έγινε στα New Sound Studios στην Ελβετία, από τον Martin Zeller και η παραγωγή από τους Acid Death, μαζί με τον Tommy Vetterli!!

Το πολύ καλό εξώφυλλο του δίσκου είναι από τον Γιάννη Νάκο.

Οι Acid Death δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες του "Hall of Mirrors", πειραματίστηκαν αρκετά και μας παρουσίασαν το φοβερό "Primal Energies", το πιο ολοκληρωμένο και ίσως καλύτερο album της μεγάλης πορείας τους! 

9/ 10

Δημήτρης Άγας

DIVINER: "Realms Of Time" (Listening Session)

Βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios στην Αθήνα, για να ακούσουμε το δεύτερο album των Diviner, "Realms of Time", το οποίο κυκλοφορεί στις 7 Ιουνίου, από την Ulterium Records. Οι Diviner, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι συγκρότημα που ηγείται ο Γιάννης Παπανικολάου (Rock 'n' Roll Children, ex- Innerwish). Στις κιθάρες είναι ο Γιώργος Μαρούλης (4bitten) και ο Κώστας Φίτος (Dream Weaver), ο οποίος αντικατέστησε τον Θύμιο Κρίκο, στο μπάσο ο Ηρακλής Μπουζιώτης (SixFoRninE) και στα τύμπανα φυσικά ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης (InnerWish).

Οι προσδοκίες μεγάλες, καθώς το "Fallen Empires" είχε προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον με πολύ θετικές εντυπώσεις, καθώς οι συνθέσεις του δίσκου ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως φυσικά και οι μουσικοί που αποτελούν την μπάντα, με την δικιά τους πορεία ο καθένας στο χώρο.

Το συγκρότημα μας υποδέχτηκε ευδιάθετο, με την παρουσία και του παραγωγού του δίσκου, Φώτη Benardo (SixFoRninE). Το album αποτελείται από δέκα τραγούδια και παρακάτω θα διαβάσετε τις πρώτες εντυπώσεις μας, για το κάθε ένα από αυτά, με τη μία ακρόαση που είχαμε στη διάθεσή μας.

01. "Αgainst The Grain": 

Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά και η μπάντα μας δείχνει από την αρχή τις διαθέσεις της.

Επιθετικό και μελωδικό μαζί. Με ένα όμορφο solo στη μέση του τραγουδιού. Ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή η δουλειά που έχει κάνει ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης στα drums και φυσικά η σύγχρονη παραγωγή από τον Φώτη Benardo, που παντρεύει υπέροχα το κλασικό heavy, με το σημερινό ευρωπαϊκό power metal.

02. "Heaven Falls":

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να προσθέσω γι αυτό το τραγούδι, καθώς έχει γίνει ένα πολύ όμορφο videoclip και τα views και υποδοχή του από τον κόσμο, μιλάνε από μόνα τους. 100% ΜΕΤΑL

03. "Set Me Free":

Στην αρχή έχει ένα maideνικό μπάσιμο και καταλήγει σε ένα κολλητικό ρεφρέν, κάτι που χαρακτηρίζει γενικά το album, το οποίο στο σύνολό του έχει ρεφρέν που σου μένουν και άκρως συναυλιακά τραγούδια.

04. "The Earth, the Moon, the Sun":

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα καθηλώνει, αν και όπως προείπα, ακούσαμε μια φορά το album. Νομίζω δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μία από τις κορυφές του δίσκου, αν και προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει γενικά από την μπάντα, επικό πομπώδες, μαγικός συνδυασμός, από ακουστικά μέρη και drums και έξυπνα χορωδιακά.

05. "Cast Down In Fire":

Ξεκινάει πιο γκρουβάτο και παρατηρούμε μια πιο αμερικάνικη προσέγγιση στο παίξιμο. Διαφορετικό από το σύνολο, μας δείχνει ένα πιο επιθετικό πρόσωπο των Diviner.

Ευχάριστη εντύπωση προκαλεί το πόσο έχει εξελιχθεί το συγκρότημα και το σφικτό τους Rhythm Section.

06. "Beyond The Border":

Πολύ ατμοσφαιρικό τραγούδι, με μια ωραία μελωδία που σε ταξιδεύει, η οποία καταλήγει σε ένα καλό κιθαριστικό solo, συνδυάζοντας έξυπνα το κλασικό rock, με το σύγχρονο heavy metal.

07. "King Of Masquerade":

Ο δίσκος σίγουρα βασίζεται πάνω στη φοβερή φωνή και τις δυναμικές του Γιάννη Παπανικολάου. Τα τραγούδια, όπως προείπα, έχουν φοβερά ρεφρέν, όπως και αυτό και η φωνή του Παπανικολάου τα ανεβάζει Level.

08. "Time":

To πιο κλασικότροπο τραγούδι του δίσκου, συναυλιακό και με ωραία riff, μας ταξιδεύει πίσω στα 80's, θυμίζοντας Rainbow εποχές.

09. "The Voice From Within":

Επιθετικό, με πολύ δυναμικά riff, έχει μια σταδιακή κορύφωση και είναι άλλη μια απόδειξη της πολύ συμπαγής ατμόσφαιρας που διέπει το δίσκο.

10. "Stargate":

Ακουστικές κιθάρες, σε συνδυασμό με τη φωνή του Παπανικολάου, εναλλάσσονται με riff, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, όπως κλασικές power ballads της εποχής, μεγάλο σε διάρκεια, με το όμορφο ρεφρέν του να επαναλαμβάνεται, μέχρι να καταλήξουμε πάλι στις ακουστικές κιθάρες, θυμίζοντας το τρόπο που προσεγγίζουν οι maiden τα τραγούδια τους.

Σε γενικές γραμμές ο δίσκος αφήνει τις θετικότερες των εντυπώσεων και με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι είναι δύο επίπεδα πάνω από τον προκάτοχό του, σε συνθέσεις και σε παραγωγή. Στις 7 Ιουνίου λοιπόν, ανυπομονούμε να ακούσουμε ξανά ένα δίσκο που σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητος.

                                 Δημήτρης Άγας

Φωτογραφίες: Philip Kοnstas

ROTTING CHRIST: "The Heretics" (Album Review)

Oι Rotting Christ από το 2007 και μετά ακολουθούν ένα μονοπάτι, που όσο και αν ενοχλεί ορισμένους, άλλο τόσο αυτοί το εξελίσσουν και δικαιώνονται. Μετά το φοβερό "Theogonia", το πολυφωνικό "Aealo", το δυναμικό "Κατά τον Δαίμονα Εαυτού", το πολυπολιτισμικό "Rituals", σειρά έχει το πιο ώριμο album της καριέρας τους με τον τίτλο "Τhe Heretics".

Ένας τίτλος που ταιριάζει γάντι με τη κοσμοθεωρία της μπάντας, καθώς η στάση της και η πορεία της όλα αυτά τα χρόνια είναι 100% αιρετική. Αμφισβητώντας οργανωμένες θρησκείες και ό,τι σκλαβώνει την ελεύθερη βούληση, πιστεύουν στον άνθρωπο και έχουν ως μόνο λάβαρο τους από το 1989 έως σήμερα την έκφραση Non Serviam.

Μουσικά η μπάντα χρησιμοποιεί έξυπνα όλα τα δυνατά ατού της εν έτη 2019, τις φοβερές μελωδίες, τα πομπώδη riff τα κολλητικά refrain και φυσικά τις ερμηνείες του Σάκη Τόλη, που όπως πάντα ξεχειλίζουν από πάθος.

Ο δίσκος ξεκινάει με το "In the Name of God" και δημιουργείται μια επιβλητική ατμόσφαιρα με βυζαντινούς ύμνους, μέχρι τα πρώτα χαρακτηριστικά πολεμικά riff να ξεσπάσουν, με την δεύτερη κιθάρα να παίζει μια φοβερή μελωδία στο refrain. Mε τον Στρατή Steele των Endomain, να απαγγέλλει τα αποφθέγματα των "Fyodor Dostoyevsky", "Mark Twain" και "William Shakespeare".

Oι Πολύ όμορφες μελωδίες του "Vetry zlye(Ветры злые)" και η συγκλονιστική ερμηνεία της Irina Zybina των "Grai", καθιστούν το κομμάτι ως ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Ένα τραγούδι που υμνεί τη μητέρα φύση και κλείνει με ένα απόφθεγμα του "John Muir'.

Το "Heaven and Hell and Fire" είναι ένα κλασικό Rotting Christ τραγούδι της νέας τους εποχής, που σίγουρα θα αρέσει σε όλους τους φίλους της μπάντας, καθώς έχει μια χαρακτηριστική κλιμακωτή ένταση και ένα πολύ καλό κιθαριστικό solo στο τέλος του τραγουδιού. Με τον συγγραφέα Dayal Patterson να απαγγέλλει αποφθέγματα των "John Milton" και "Thomas Paine'.

To αργόσυρτο "Hallowed Be Thy Name", με τα riff να θυμίζουν Celtic Frost/Τriptykon και τα φωνητικά τους Bathory, δίνει ένα επικό τόνο στο album. Εξάλλου τραγούδι με αυτό τον τίτλο δεν γίνεται να είναι κακό. Και σε αυτό το τραγούδι συμμετέχει ο Στρατής Steele, απαγγέλοντας ένα απόφθεγμα του "William Shakespeare".

Ακόμα πιο επικούς τόνους ανεβάζει ο δίσκος, με το "Dies Irae" και τα χορωδιακά φωνητικά ανατριχιάζουν.

Τα λόγια είναι περιττά για το τραγούδι που ακολουθεί, καθώς η μπάντα μελοποιεί το "Πιστεύω" από το βιβλίο "Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη!! Στο "I Believe (Πιστεύω)", τα πολυφωνικά φωνητικά τα κάνει ο Aλέξης Καραμέτης των Villagers of Ioannina City και θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ως μια ονειρική συμμετοχή. Τον Σάκη σε αυτό το τραγούδι τον ακούμε όπως ποτέ άλλοτε και αυτόματα θεωρώ ότι έχει μια θέση δίπλα στα κλασικά κομμάτια της μπάντας.

Το "Fire, God and Fear" είναι το ιδανικό single, το πιο δυναμικό τραγούδι του δίσκου, ικανό να ξεσηκώνει το κοινό στις συναυλίες, με ένα εκπληκτικό κιθαριστικό solo. Mε τον Dayal Patterson αυτή την φορά, να απαγγέλλει ένα απόφθεγμα του "Voltaire'.

Αυτή τη φορά είναι η σειρά του Ashmedi των Melechesh, να συμμετάσχει σε ένα δίσκο των Rotting Christ και αυτό συμβαίνει στο ανατολίτικο "The Voice of the Universe" και έτσι έχουμε για ακόμη μια φορά το επιστέγασμα μιας χρόνιας φιλίας.

Το "The New Messiah", θα μας θυμίσει λίγο από τα 90's με τα riff του, αλλά και την πιο gothic εποχή του "Khronos". To τραγούδι τελειώνει με το Σάκη να λέει τα λόγια του Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τον ιδανικότερο τρόπο και την μελοποίηση του ποιήματος του Edgar Allan Poe, το Κοράκι, μια πολύ δυνατή έμπνευση και μουσικά της μπάντας, που σίγουρα θα ξεχωρίσει. Εδώ να πούμε ότι ο Στρατής Steele έχει κάνει μια εντυπωσιακή απαγγελία!

Στην deluxe edition του δίσκου υπάρχει και το bonus τραγούδι "The Sons of Hell", που τα λόγια είναι φτωχά για να μπορέσουμε να το περιγράψουμε. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν είναι το κλασικό αδιάφορο bonus,  που δίνουν συνήθως οι μπάντες, αλλά ένα τραγούδι που θα πρωταγωνιστήσει.

Σε μια ειδική collectors edition θα υπάρχει ακόμα ένα bonus τραγούδι το "Phobos", όπου θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.

Η παραγωγή έγινε στα Pentagram Studios του Γιώργου Εμμανουήλ, από τον Σάκη Τόλη και η μίξη από τον μάγο Jens Borgen, στα Fascination Street Studios στη Σουηδία και το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως κινηματογραφικό.

To εξώφυλλο του δίσκου, αλλά και το δεύτερο εναλλακτικό εξώφυλλο, που το βλέπουμε στη limited edition του album, είναι έργο του ζωγράφου Μάξιμου Μανώλη και κατά την προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο εξώφυλλο στην πορεία της μπάντας. Το υπόλοιπο artwork είναι δουλειά του Vyacheslav Smishko.

To "The Heretics" δεν  θα πάει την μουσική της μπάντας στο επόμενο βήμα, παρ'όλα αυτά καταφέρνει να είναι καλύτερο από τις δύο προηγούμενες δουλειές τους.

Το "The Heretics" επικεντρώνεται στην ουσία και στην καλή μουσική και θα προσθέσει ακόμα ένα ποιοτικό κεφάλαιο στην ένδοξη ιστορία των Rotting Christ.

Make your choice, Wish you well - Serve in Heaven or Rule in Hell.

9/10

Δημήτρης Άγας

ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ: Συνέντευξη με τον Σπύρο Γιασαφάκη

Οι Δαιμονία Νύμφη επιστρέφουν μετά από δέκα χρόνια στην Ελλάδα για δύο παραστάσεις. Το Under The Sign Of Metal και ο Δημήτρης Άγας, είχαν τη χαρά να επικοινωνήσουν με τον Σπύρο Γιασαφάκη, όπου μας μίλησε για τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας, καθώς και για σημαντικές στιγμές από το παρελθόν.

Από τον Δημήτρη Άγα

Φωτογραφίες: Simon Kallas και 

Peter Tainsh

Σπύρο καλησπέρα, το 2018 επανακυκλοφορήσατε το album "Ψυχοστασία" του 2013 με την προσθήκη τριών νέων τραγουδιών, τι σας ώθησε σε αυτή την κίνηση;

-Πάνω σε αυτό το άλμπουμ, βασίστηκαν αρκετές συναυλίες και site specific παραστάσεις στο Λονδίνο, με αποτέλεσμα να συνθέσουμε και άλλα κομμάτια με το ίδιο concept. Εύλογο ήταν λοιπόν να επανακυκλοφορήσουμε το άλμπουμ, με την προσθήκη αυτών των νέων κομματιών.

To 2016 γράψατε την μουσική για την θεατρική παράσταση "Μάκβεθ", που ανέβηκε στο Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος. Πόσο ξεχωριστό είναι να γράφεις την μουσική για ένα τέτοιο εγχείρημα και τι αποκομίσατε σαν συγκρότημα από αυτό;

-Έχουμε συνθέσει μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο και στην Κύπρο. Η μουσική για τον ''Μάκβεθ''  είναι η τελευταία δουλειά που έχουμε κάνει για το θέατρο και η μοναδική ηχογραφημένη σε στούντιο. Σε όλες τις προηγούμενές μας δουλειές για το θέατρο, εμφανιζόμασταν ζωντανά μαζί με τον θίασο και ήμασταν μέρος του δρώμενου. Η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ και ελπίζουμε να ασχοληθούμε ακόμα περισσότερο με αυτήν στο άμεσο μέλλον.

Οι Δαιμονία Νύμφη τα τελευταία χρόνια εδρεύουν στο Λονδίνο. Πόσο βοήθησε αυτή η κίνηση το καλλιτεχνικό σας όραμα;

-Μετακομίσαμε στο Λονδίνο για να αποκτήσουμε περισσότερες εμπειρίες, το οποίο και έγινε πέρα από κάθε προσδοκία. Είναι μια πολυπολιτισμική μητρόπολη, όπου στον καλλιτεχνικό κόσμο τουλάχιστον, υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μεταξύ δημιουργών και οι συνεργασίες είναι σύνηθες φαινόμενο. 

Υπάρχει στα σχέδια νέο υλικό και αν ναι, πότε να το περιμένουμε;

-Μέσα στο 2019 φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσουμε αρκετές side-project δουλειές. Αρχικά θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος με remixes από δικά μας κομμάτια, πρώτη φορά μάλιστα σε αγγλική εταιρεία. Ένα δεύτερο άλμπουμ που δουλεύουμε εδώ και καιρό παρουσιάζει γυναικείες φωνές από διαφορετικές χώρες του κόσμου (Ιαπωνία, Αγγλία, Ισπανία, Αυστραλία) και βασίζεται σε αυτοσχεδιασμούς πάνω στο κομμάτι ‘’Witches’ lullaby’’, από το άλμπουμ ‘’Μακμπέθ’’ .Τέλος, θα κυκλοφορήσει το δεύτερο σόλο άλμπουμ μου, με αυτοσχεδιασμούς πάνω σε αρχαία ελληνικά όργανα και σε συνεργασία με μουσικούς από Αμερική, Αγγλία, Σλοβενία, Αυστραλία και Γερμανία.

Μέσα από την δική σου ματιά, τι είναι για εσένα οι Δαιμονία Νύμφη;

-Ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, απλά μπορώ να πω ότι οι Δαιμονία Νύμφη είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου.

Κατά την προσωπική μου άποψη, το σημαντικότερο που έχει πετύχει το συγκρότημα, πέρα από τις καλές κριτικές και την επιτυχία του, είναι οτι οι φίλοι του συγκροτήματος και ειδικά εκτός της χώρας μας, όταν ακούν για την αρχαία Ελλάδα, αμέσως στο νου τους έρχεται η μουσική σας. Κατά πόσο κάτι τέτοιο το θεωρείς σημαντικό και ποια στοιχεία της μπάντας είναι αυτά που πιστεύεις εσύ οτι ξεχωρίζουν οι οπαδοί σας;

-Ο στόχος μας μέσα απ' όλη αυτή την διαδρομή, δεν είναι να αναπαραστήσουμε την μουσική μιας άλλης εποχής, αλλά να δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης, που να αφορά τους ακροατές του σήμερα. Τα θέματα με τα οποία ασχολούμαστε, είναι διαχρονικά και δεν έχουν καμία σχέση με παρελθοντικές δοξασίες ή αναβίωση κάποιας εποχής. Οι Έλληνες ήταν αρκετά οξυδερκείς ώστε να ενδιαφέρονται για το πανανθρώπινο και το παγκόσμιο και πάντα κοίταζαν μπροστά. Όσον αφορά τους αποδέκτες του έργου μας, νομίζω ότι αυτοί θα μπορούσαν να απαντήσουν καλύτερα σε αυτή την ερώτηση.

Θεωρείς ότι η επιλογή των αρχαίων ελληνικών έφερε εμπόδιο για το βήμα παραπάνω και αν γυρνούσες το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάποιες αποφάσεις στην πορεία σας;

-Όχι , καθόλου, το να τραγουδούσαμε στα αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα,  θα μας περιόριζε πολύ περισσότερο. 

Mία από τις πολλές και θαυμάσιες συνεργασίες σας ήταν και με τον θρυλικό Ψαραντώνη, στο τραγούδι "Διός Αστραπαίου" το 2007, θα ήθελες να ανατρέξεις το χρόνο πίσω και να μοιραστείς μαζί μας λίγες πληροφορίες από αυτή τη συνεργασία;

-Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ο Ψαραντώνης είδε με πολλή αγάπη και σεβασμό το έργο μας και το απέδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.  Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτή του την προσφορά.

Υπήρξε μία φημολογία ότι θα συμμετείχατε στο soundtrack του videogame Αssasin's Creed: "Odyssey", κάτι που από ότι ενημερώσατε δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Θα ήθελες να μας πεις τι συνέβη τελικά και ποια η γνώμη σου για το τελικό αποτέλεσμα;

-Μας ζήτησαν να συνθέσουμε και να ηχογραφήσουμε ένα μεγάλο μέρος του Αssasin's Creed: "Odyssey", δυστυχώς όμως, οι συνθήκες ήταν πολύ κάτω από τις αναμενόμενες και παρόλο που θέλαμε πολύ να λάβουμε μέρος σε αυτό το project, αναγκαστήκαμε τελικά να αρνηθούμε. 

Μαζί με τον αδερφό σου είχατε ξεκινήσει το συγκρότημα με αγγλικό όνομα ως Fiendish Nymph και με τελείως διαφορετική κατεύθυνση μουσικά, καθώς παίζατε black metal, με το ελληνικό κοινό να λατρεύει τις δουλειές σας έως σήμερα. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή; Σήμερα ασχολείσαι με την metal μουσική ως ακροατής;

-Οι Fiendish Nymph και οι Δαιμονία Νύμφη ήταν πάντα δύο διαφορετικά σχήματα και συνυπήρχαν συγχρόνως. Δεν ήταν οι Δαιμονία Νύμφη συνέχεια κάποιου άλλου σχήματος, ήταν η δημιουργία ενός σχήματος εκ νέου. Αντιλαμβάνομαι βέβαια, ότι η σχετική ομοιότητα των ονομάτων (αν και στην ουσία έχουν διαφορετική σημασία), ευλόγως δημιούργησε σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλοί να πιστεύουν ότι οι Δαιμονία Νύμφη είναι η συνέχεια των Fiendish Nymph. Για μένα αυτό το σχήμα ήταν μία σπουδή, μια από τις πρώτες προσεγγίσεις για να δημιουργήσω κάτι δικό μου, όπως φυσικά συνέβη και με όλα τα άλλα σχήματα στα οποία συμμετείχα. Ακούω πολλή μουσική ακόμα και σήμερα, διψάω για νέους ήχους, αλλά δεν είμαι ακροατής ενός συγκεκριμένου είδους μουσικής. 

To 2010 συμμετείχατε στο πλέον κλασικό "Aealo" των Rotting Christ, στο τραγούδι "Δαιμόνων Βρώσης". Θες να μας πεις δύο λόγια για αυτή τη συνεργασία;

-Με τον Σάκη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, μας ζήτησε να συμμετάσχουμε σε αυτή την δουλειά και με χαρά δεχτήκαμε. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι μεταφράσαμε τις ιδέες/στίχους του στα αρχαία ελληνικά και έτσι τελικά πήρε την μορφή  αυτή που έχει το κομμάτι. Επίσης ενδιαφέρον έχει να πούμε ότι βγήκαν πολύ αβίαστα οι μελωδίες και για τα αντρικά και για τα γυναικεία φωνητικά. 

Μετά από δέκα χρόνια αναμονής επιτέλους επιστρέφετε για δύο συναυλίες, μία στη Θεσσαλονίκη στο Principal και μία στην Αθήνα, στο Gagarin 15 και 16 Φλεβάρη αντίστοιχα. Το setlist θα αποτελείται και από παλιότερα album σας ή θα επικεντρωθείτε στο "Ψυχοστασία"; Τι εκπλήξεις να περιμένουμε;

-Θα παίξουμε μουσική από όλες τις δουλείες μας, συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής μας για θέατρο, καθώς και λείψανα αρχαίας ελληνικής μουσικής. Έχουμε μαζί μας όλους τους μουσικούς και τις performers/dancers από το Λονδίνο και υποσχόμαστε ότι θα επιδιώξουμε να παρουσιάσουμε ό,τι μεγαλύτερο έχουμε παρουσιάσει ποτέ σε ελληνικό έδαφος.

Σπύρο σε ευχαριστώ για την τιμή και γι αυτή τη συνέντευξη. Στείλε όποιο μήνυμα επιθυμείς στους φίλους του Under The Sign Of Metal που θα την διαβάσουν...

-Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνέντευξη και για την αμέριστη υποστήριξη από το μουσικόφιλο κοινό.

Επανακυκλοφορία 

https://daemonianymphe.bandcamp.com/album/psychostasia

Από την παράσταση “Psychostasia II: The Ritual” by Daemonia Nymphe, που παρουσιάστηκε στο Asylum Chapel του Λονδίνου την άνοιξη του 2018

https://www.youtube.com/watch?v=srut82Aq5aQ

Daemonia Nymphe -The Journey of the Psyche

https://www.youtube.com/watch?v=yH1FlRtjBP0

Daemonia Nymphe- Nemesis Rhamnousia  

https://www.youtube.com/watch?v=rC9NGL1V7nw

Daemonia Nymphe - Hecate's wrath

https://www.youtube.com/watch?v=0eM5qDowc3I

https://www.facebook.com/DaemoniaNympheOfficial/

https://www.instagram.com/daemonia_nymphe/

https://www.youtube.com/daemonianymphe