ROTTING CHRIST: "The Heretics" (Album Review)

Oι Rotting Christ από το 2007 και μετά ακολουθούν ένα μονοπάτι, που όσο και αν ενοχλεί ορισμένους, άλλο τόσο αυτοί το εξελίσσουν και δικαιώνονται. Μετά το φοβερό "Theogonia", το πολυφωνικό "Aealo", το δυναμικό "Κατά τον Δαίμονα Εαυτού", το πολυπολιτισμικό "Rituals", σειρά έχει το πιο ώριμο album της καριέρας τους με τον τίτλο "Τhe Heretics".

Ένας τίτλος που ταιριάζει γάντι με τη κοσμοθεωρία της μπάντας, καθώς η στάση της και η πορεία της όλα αυτά τα χρόνια είναι 100% αιρετική. Αμφισβητώντας οργανωμένες θρησκείες και ό,τι σκλαβώνει την ελεύθερη βούληση, πιστεύουν στον άνθρωπο και έχουν ως μόνο λάβαρο τους από το 1989 έως σήμερα την έκφραση Non Serviam.

Μουσικά η μπάντα χρησιμοποιεί έξυπνα όλα τα δυνατά ατού της εν έτη 2019, τις φοβερές μελωδίες, τα πομπώδη riff τα κολλητικά refrain και φυσικά τις ερμηνείες του Σάκη Τόλη, που όπως πάντα ξεχειλίζουν από πάθος.

Ο δίσκος ξεκινάει με το "In the Name of God" και δημιουργείται μια επιβλητική ατμόσφαιρα με βυζαντινούς ύμνους, μέχρι τα πρώτα χαρακτηριστικά πολεμικά riff να ξεσπάσουν, με την δεύτερη κιθάρα να παίζει μια φοβερή μελωδία στο refrain. Mε τον Στρατή Steele των Endomain, να απαγγέλλει τα αποφθέγματα των "Fyodor Dostoyevsky", "Mark Twain" και "William Shakespeare".

Oι Πολύ όμορφες μελωδίες του "Vetry zlye(Ветры злые)" και η συγκλονιστική ερμηνεία της Irina Zybina των "Grai", καθιστούν το κομμάτι ως ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Ένα τραγούδι που υμνεί τη μητέρα φύση και κλείνει με ένα απόφθεγμα του "John Muir'.

Το "Heaven and Hell and Fire" είναι ένα κλασικό Rotting Christ τραγούδι της νέας τους εποχής, που σίγουρα θα αρέσει σε όλους τους φίλους της μπάντας, καθώς έχει μια χαρακτηριστική κλιμακωτή ένταση και ένα πολύ καλό κιθαριστικό solo στο τέλος του τραγουδιού. Με τον συγγραφέα Dayal Patterson να απαγγέλλει αποφθέγματα των "John Milton" και "Thomas Paine'.

To αργόσυρτο "Hallowed Be Thy Name", με τα riff να θυμίζουν Celtic Frost/Τriptykon και τα φωνητικά τους Bathory, δίνει ένα επικό τόνο στο album. Εξάλλου τραγούδι με αυτό τον τίτλο δεν γίνεται να είναι κακό. Και σε αυτό το τραγούδι συμμετέχει ο Στρατής Steele, απαγγέλοντας ένα απόφθεγμα του "William Shakespeare".

Ακόμα πιο επικούς τόνους ανεβάζει ο δίσκος, με το "Dies Irae" και τα χορωδιακά φωνητικά ανατριχιάζουν.

Τα λόγια είναι περιττά για το τραγούδι που ακολουθεί, καθώς η μπάντα μελοποιεί το "Πιστεύω" από το βιβλίο "Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη!! Στο "I Believe (Πιστεύω)", τα πολυφωνικά φωνητικά τα κάνει ο Aλέξης Καραμέτης των Villagers of Ioannina City και θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ως μια ονειρική συμμετοχή. Τον Σάκη σε αυτό το τραγούδι τον ακούμε όπως ποτέ άλλοτε και αυτόματα θεωρώ ότι έχει μια θέση δίπλα στα κλασικά κομμάτια της μπάντας.

Το "Fire, God and Fear" είναι το ιδανικό single, το πιο δυναμικό τραγούδι του δίσκου, ικανό να ξεσηκώνει το κοινό στις συναυλίες, με ένα εκπληκτικό κιθαριστικό solo. Mε τον Dayal Patterson αυτή την φορά, να απαγγέλλει ένα απόφθεγμα του "Voltaire'.

Αυτή τη φορά είναι η σειρά του Ashmedi των Melechesh, να συμμετάσχει σε ένα δίσκο των Rotting Christ και αυτό συμβαίνει στο ανατολίτικο "The Voice of the Universe" και έτσι έχουμε για ακόμη μια φορά το επιστέγασμα μιας χρόνιας φιλίας.

Το "The New Messiah", θα μας θυμίσει λίγο από τα 90's με τα riff του, αλλά και την πιο gothic εποχή του "Khronos". To τραγούδι τελειώνει με το Σάκη να λέει τα λόγια του Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τον ιδανικότερο τρόπο και την μελοποίηση του ποιήματος του Edgar Allan Poe, το Κοράκι, μια πολύ δυνατή έμπνευση και μουσικά της μπάντας, που σίγουρα θα ξεχωρίσει. Εδώ να πούμε ότι ο Στρατής Steele έχει κάνει μια εντυπωσιακή απαγγελία!

Στην deluxe edition του δίσκου υπάρχει και το bonus τραγούδι "The Sons of Hell", που τα λόγια είναι φτωχά για να μπορέσουμε να το περιγράψουμε. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν είναι το κλασικό αδιάφορο bonus,  που δίνουν συνήθως οι μπάντες, αλλά ένα τραγούδι που θα πρωταγωνιστήσει.

Σε μια ειδική collectors edition θα υπάρχει ακόμα ένα bonus τραγούδι το "Phobos", όπου θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.

Η παραγωγή έγινε στα Pentagram Studios του Γιώργου Εμμανουήλ, από τον Σάκη Τόλη και η μίξη από τον μάγο Jens Borgen, στα Fascination Street Studios στη Σουηδία και το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως κινηματογραφικό.

To εξώφυλλο του δίσκου, αλλά και το δεύτερο εναλλακτικό εξώφυλλο, που το βλέπουμε στη limited edition του album, είναι έργο του ζωγράφου Μάξιμου Μανώλη και κατά την προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο εξώφυλλο στην πορεία της μπάντας. Το υπόλοιπο artwork είναι δουλειά του Vyacheslav Smishko.

To "The Heretics" δεν  θα πάει την μουσική της μπάντας στο επόμενο βήμα, παρ'όλα αυτά καταφέρνει να είναι καλύτερο από τις δύο προηγούμενες δουλειές τους.

Το "The Heretics" επικεντρώνεται στην ουσία και στην καλή μουσική και θα προσθέσει ακόμα ένα ποιοτικό κεφάλαιο στην ένδοξη ιστορία των Rotting Christ.

Make your choice, Wish you well - Serve in Heaven or Rule in Hell.

9/10

Δημήτρης Άγας

ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ: Συνέντευξη με τον Σπύρο Γιασαφάκη

Οι Δαιμονία Νύμφη επιστρέφουν μετά από δέκα χρόνια στην Ελλάδα για δύο παραστάσεις. Το Under The Sign Of Metal και ο Δημήτρης Άγας, είχαν τη χαρά να επικοινωνήσουν με τον Σπύρο Γιασαφάκη, όπου μας μίλησε για τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας, καθώς και για σημαντικές στιγμές από το παρελθόν.

Από τον Δημήτρη Άγα

Φωτογραφίες: Simon Kallas και 

Peter Tainsh

Σπύρο καλησπέρα, το 2018 επανακυκλοφορήσατε το album "Ψυχοστασία" του 2013 με την προσθήκη τριών νέων τραγουδιών, τι σας ώθησε σε αυτή την κίνηση;

-Πάνω σε αυτό το άλμπουμ, βασίστηκαν αρκετές συναυλίες και site specific παραστάσεις στο Λονδίνο, με αποτέλεσμα να συνθέσουμε και άλλα κομμάτια με το ίδιο concept. Εύλογο ήταν λοιπόν να επανακυκλοφορήσουμε το άλμπουμ, με την προσθήκη αυτών των νέων κομματιών.

To 2016 γράψατε την μουσική για την θεατρική παράσταση "Μάκβεθ", που ανέβηκε στο Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος. Πόσο ξεχωριστό είναι να γράφεις την μουσική για ένα τέτοιο εγχείρημα και τι αποκομίσατε σαν συγκρότημα από αυτό;

-Έχουμε συνθέσει μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο και στην Κύπρο. Η μουσική για τον ''Μάκβεθ''  είναι η τελευταία δουλειά που έχουμε κάνει για το θέατρο και η μοναδική ηχογραφημένη σε στούντιο. Σε όλες τις προηγούμενές μας δουλειές για το θέατρο, εμφανιζόμασταν ζωντανά μαζί με τον θίασο και ήμασταν μέρος του δρώμενου. Η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ και ελπίζουμε να ασχοληθούμε ακόμα περισσότερο με αυτήν στο άμεσο μέλλον.

Οι Δαιμονία Νύμφη τα τελευταία χρόνια εδρεύουν στο Λονδίνο. Πόσο βοήθησε αυτή η κίνηση το καλλιτεχνικό σας όραμα;

-Μετακομίσαμε στο Λονδίνο για να αποκτήσουμε περισσότερες εμπειρίες, το οποίο και έγινε πέρα από κάθε προσδοκία. Είναι μια πολυπολιτισμική μητρόπολη, όπου στον καλλιτεχνικό κόσμο τουλάχιστον, υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μεταξύ δημιουργών και οι συνεργασίες είναι σύνηθες φαινόμενο. 

Υπάρχει στα σχέδια νέο υλικό και αν ναι, πότε να το περιμένουμε;

-Μέσα στο 2019 φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσουμε αρκετές side-project δουλειές. Αρχικά θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος με remixes από δικά μας κομμάτια, πρώτη φορά μάλιστα σε αγγλική εταιρεία. Ένα δεύτερο άλμπουμ που δουλεύουμε εδώ και καιρό παρουσιάζει γυναικείες φωνές από διαφορετικές χώρες του κόσμου (Ιαπωνία, Αγγλία, Ισπανία, Αυστραλία) και βασίζεται σε αυτοσχεδιασμούς πάνω στο κομμάτι ‘’Witches’ lullaby’’, από το άλμπουμ ‘’Μακμπέθ’’ .Τέλος, θα κυκλοφορήσει το δεύτερο σόλο άλμπουμ μου, με αυτοσχεδιασμούς πάνω σε αρχαία ελληνικά όργανα και σε συνεργασία με μουσικούς από Αμερική, Αγγλία, Σλοβενία, Αυστραλία και Γερμανία.

Μέσα από την δική σου ματιά, τι είναι για εσένα οι Δαιμονία Νύμφη;

-Ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, απλά μπορώ να πω ότι οι Δαιμονία Νύμφη είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου.

Κατά την προσωπική μου άποψη, το σημαντικότερο που έχει πετύχει το συγκρότημα, πέρα από τις καλές κριτικές και την επιτυχία του, είναι οτι οι φίλοι του συγκροτήματος και ειδικά εκτός της χώρας μας, όταν ακούν για την αρχαία Ελλάδα, αμέσως στο νου τους έρχεται η μουσική σας. Κατά πόσο κάτι τέτοιο το θεωρείς σημαντικό και ποια στοιχεία της μπάντας είναι αυτά που πιστεύεις εσύ οτι ξεχωρίζουν οι οπαδοί σας;

-Ο στόχος μας μέσα απ' όλη αυτή την διαδρομή, δεν είναι να αναπαραστήσουμε την μουσική μιας άλλης εποχής, αλλά να δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης, που να αφορά τους ακροατές του σήμερα. Τα θέματα με τα οποία ασχολούμαστε, είναι διαχρονικά και δεν έχουν καμία σχέση με παρελθοντικές δοξασίες ή αναβίωση κάποιας εποχής. Οι Έλληνες ήταν αρκετά οξυδερκείς ώστε να ενδιαφέρονται για το πανανθρώπινο και το παγκόσμιο και πάντα κοίταζαν μπροστά. Όσον αφορά τους αποδέκτες του έργου μας, νομίζω ότι αυτοί θα μπορούσαν να απαντήσουν καλύτερα σε αυτή την ερώτηση.

Θεωρείς ότι η επιλογή των αρχαίων ελληνικών έφερε εμπόδιο για το βήμα παραπάνω και αν γυρνούσες το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάποιες αποφάσεις στην πορεία σας;

-Όχι , καθόλου, το να τραγουδούσαμε στα αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα,  θα μας περιόριζε πολύ περισσότερο. 

Mία από τις πολλές και θαυμάσιες συνεργασίες σας ήταν και με τον θρυλικό Ψαραντώνη, στο τραγούδι "Διός Αστραπαίου" το 2007, θα ήθελες να ανατρέξεις το χρόνο πίσω και να μοιραστείς μαζί μας λίγες πληροφορίες από αυτή τη συνεργασία;

-Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ο Ψαραντώνης είδε με πολλή αγάπη και σεβασμό το έργο μας και το απέδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.  Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτή του την προσφορά.

Υπήρξε μία φημολογία ότι θα συμμετείχατε στο soundtrack του videogame Αssasin's Creed: "Odyssey", κάτι που από ότι ενημερώσατε δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Θα ήθελες να μας πεις τι συνέβη τελικά και ποια η γνώμη σου για το τελικό αποτέλεσμα;

-Μας ζήτησαν να συνθέσουμε και να ηχογραφήσουμε ένα μεγάλο μέρος του Αssasin's Creed: "Odyssey", δυστυχώς όμως, οι συνθήκες ήταν πολύ κάτω από τις αναμενόμενες και παρόλο που θέλαμε πολύ να λάβουμε μέρος σε αυτό το project, αναγκαστήκαμε τελικά να αρνηθούμε. 

Μαζί με τον αδερφό σου είχατε ξεκινήσει το συγκρότημα με αγγλικό όνομα ως Fiendish Nymph και με τελείως διαφορετική κατεύθυνση μουσικά, καθώς παίζατε black metal, με το ελληνικό κοινό να λατρεύει τις δουλειές σας έως σήμερα. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή; Σήμερα ασχολείσαι με την metal μουσική ως ακροατής;

-Οι Fiendish Nymph και οι Δαιμονία Νύμφη ήταν πάντα δύο διαφορετικά σχήματα και συνυπήρχαν συγχρόνως. Δεν ήταν οι Δαιμονία Νύμφη συνέχεια κάποιου άλλου σχήματος, ήταν η δημιουργία ενός σχήματος εκ νέου. Αντιλαμβάνομαι βέβαια, ότι η σχετική ομοιότητα των ονομάτων (αν και στην ουσία έχουν διαφορετική σημασία), ευλόγως δημιούργησε σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλοί να πιστεύουν ότι οι Δαιμονία Νύμφη είναι η συνέχεια των Fiendish Nymph. Για μένα αυτό το σχήμα ήταν μία σπουδή, μια από τις πρώτες προσεγγίσεις για να δημιουργήσω κάτι δικό μου, όπως φυσικά συνέβη και με όλα τα άλλα σχήματα στα οποία συμμετείχα. Ακούω πολλή μουσική ακόμα και σήμερα, διψάω για νέους ήχους, αλλά δεν είμαι ακροατής ενός συγκεκριμένου είδους μουσικής. 

To 2010 συμμετείχατε στο πλέον κλασικό "Aealo" των Rotting Christ, στο τραγούδι "Δαιμόνων Βρώσης". Θες να μας πεις δύο λόγια για αυτή τη συνεργασία;

-Με τον Σάκη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, μας ζήτησε να συμμετάσχουμε σε αυτή την δουλειά και με χαρά δεχτήκαμε. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι μεταφράσαμε τις ιδέες/στίχους του στα αρχαία ελληνικά και έτσι τελικά πήρε την μορφή  αυτή που έχει το κομμάτι. Επίσης ενδιαφέρον έχει να πούμε ότι βγήκαν πολύ αβίαστα οι μελωδίες και για τα αντρικά και για τα γυναικεία φωνητικά. 

Μετά από δέκα χρόνια αναμονής επιτέλους επιστρέφετε για δύο συναυλίες, μία στη Θεσσαλονίκη στο Principal και μία στην Αθήνα, στο Gagarin 15 και 16 Φλεβάρη αντίστοιχα. Το setlist θα αποτελείται και από παλιότερα album σας ή θα επικεντρωθείτε στο "Ψυχοστασία"; Τι εκπλήξεις να περιμένουμε;

-Θα παίξουμε μουσική από όλες τις δουλείες μας, συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής μας για θέατρο, καθώς και λείψανα αρχαίας ελληνικής μουσικής. Έχουμε μαζί μας όλους τους μουσικούς και τις performers/dancers από το Λονδίνο και υποσχόμαστε ότι θα επιδιώξουμε να παρουσιάσουμε ό,τι μεγαλύτερο έχουμε παρουσιάσει ποτέ σε ελληνικό έδαφος.

Σπύρο σε ευχαριστώ για την τιμή και γι αυτή τη συνέντευξη. Στείλε όποιο μήνυμα επιθυμείς στους φίλους του Under The Sign Of Metal που θα την διαβάσουν...

-Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνέντευξη και για την αμέριστη υποστήριξη από το μουσικόφιλο κοινό.

Επανακυκλοφορία 

https://daemonianymphe.bandcamp.com/album/psychostasia

Από την παράσταση “Psychostasia II: The Ritual” by Daemonia Nymphe, που παρουσιάστηκε στο Asylum Chapel του Λονδίνου την άνοιξη του 2018

https://www.youtube.com/watch?v=srut82Aq5aQ

Daemonia Nymphe -The Journey of the Psyche

https://www.youtube.com/watch?v=yH1FlRtjBP0

Daemonia Nymphe- Nemesis Rhamnousia  

https://www.youtube.com/watch?v=rC9NGL1V7nw

Daemonia Nymphe - Hecate's wrath

https://www.youtube.com/watch?v=0eM5qDowc3I

https://www.facebook.com/DaemoniaNympheOfficial/

https://www.instagram.com/daemonia_nymphe/

https://www.youtube.com/daemonianymphe

KING DIAMOND: "Songs For The Dead LIVE" (CD/DVD Review)

To να κυκλοφορεί το πρώτο επίσημο Live DVD του King Diamond το 2019, είναι κάτι πραγματικά οξύμωρο.

Ο Βασιλιάς έπρεπε να κυκλοφορούσε σε κάθε δίσκο του το αντίστοιχο show και από την προσωπική του καριέρα, αλλά και από την εποχή με τους θρυλικούς Mercyful Fate. 

Οι ιστορίες του συγκρίνονται άνετα με αυτές των μεγάλων συγγραφέων λογοτεχνίας τρόμου και η μουσική του έχει επηρεάσει όλο το φάσμα του Heavy metal και κυρίως του ακραίου ήχου. Ακούς το "Funeral" και αμέσως σου έρχεται στο μυαλό το album "Midian" των Cradle Of Filth. Και αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα, διότι η λίστα των δίσκων που βρίσκεται το DNA της μουσικής του Kind Diamond, είναι ατελείωτη.

Πριν από 4 χρόνια, ο Κing Diamond πραγματοποίησε ένα tour, παίζοντας ολόκληρο το θρυλικό "Abigail", ένα δίσκο που στιγμάτισε την προσωπική του καριέρα. Toν βασιλιά συνοδεύουν στη σκηνή ο τεράστιος Andy LaRocque στην κιθάρα, στην άλλη κιθάρα είναι ο Mike Wead, πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ο Matt Thompson και στο μπάσο ο Pontus Egberg. Τα δεύτερα φωνητικά τα πραγματοποιεί η γυναίκα του Kind Diamond, Livia Zita. Επί σκηνής η ηθοποιός Jodi Cachia δίνει σάρκα και οστά σε μερικούς από τους θρυλικούς χαρακτήρες που έχει επινοήσει όλα αυτά τα χρόνια ο King Diamond.

To πρώτο DVD περιέχει την εμφάνιση της μπάντας στο Fillmore Philadelphia, στην Αμερική στις 25 Νοεμβρίου 2015 και αυτό το Show περιλαμβάνεται και στο CD. Εδώ το Live είναι πιο ατμοσφαιρικό και η κάμερα εστιάζει κυρίως στη μπάντα, εν αντιθέσει με το δεύτερο DVD, όπου περιέχει την εμφάνιση στο Graspop Metal Meeting, στο Βέλγιο στις 17 Ιουνίου 2016, όπου εκεί το φεστιβάλ είναι open, με πάρα πολύ κόσμο και η μπάντα δείχνει να το ευχαριστιέται περισσότερο και να το ανταποδίδει με μια φοβερή εμφάνιση. Τα σκηνικά είναι επιβλητικά, μοιάζουν με εσωτερικό χώρου κάστρου, με τα σκαλοπάτια να οδηγούν στο πάνω μέρος της σκηνής, όπου εκεί υπάρχουν τοιχογραφίες με δαίμονες, δεξιά και αριστερά δύο τεράστιοι ανάποδοι σταυροί, στο κέντρο ο εσταυρωμένος Χριστός και μπροστά του δεσπόζει επιβλητικό το σύμβολο του Baphomet. To Setlist είναι το ίδιο και στα δύο Live, καθώς είναι από την ίδια περιοδεία και σπάνια μια μπάντα το αλλάζει. Το μόνο που αλλάζει, είναι η σειρά δύο τραγουδιών, το "Eye of the Witch", προηγείται του "Halloween", στο Fillmore. To βασικό θέμα του Live όπως προείπαμε, είναι το "Abigail" και πλαισιώνεται από ένα μικρό Best of, της μεγάλης καριέρας του King Diamond. Εφόσον λοιπόν υπήρχε ο σχετικά περιορισμένος χρόνος, ώστε να συμπληρωθεί το υπόλοιπο show, θεωρώ τις επιλογές του King Diamond πανέξυπνες και γι αυτό δεν πέφτει ούτε ένα λεπτό η ενέργεια του Show και το κοινό παρακολουθεί εκστασιασμένο, από την αρχή έως το τέλος και εμείς δεν καταλαβαίνουμε πότε τελείωσε, ειδικά η μόνο ηχητική εκδοσή του!

Συνήθως στα tour που γίνονται για ένα συγκεκριμένο album, τo live ξεκινάει από αυτό και μετά ακολουθεί ένα mini Best of, εδώ συμβαίνει το αντίθετο και ομολογώ ότι δίνει στο show μια ξεχωριστή νότα.

Το Live ξεκινάει με τα "Out from the Asylum" και "Welcome Home", από το επίσης θρυλικό album "Them", ακολουθεί το "Sleepless Nights" από το "Conspiracy" και ο King Diamond μας κάνει ξεκάθαρο οτι θέλει να συμπεριλάβει στο Show όσο γίνεται τις πιο δυνατές στιγμές της πορείας του, στη συνέχεια το "Eye of the Witch", από το "The Eye", το "Halloween", από το "Fatal Portrait" και ήδη το show έχει πάρει φωτιά. Ακολουθούν δύο διασκευές στην τεράστια μπάντα που τον ανέδειξε τους σπουδαίους "Mercyful Fate", οι επιλογές προφανώς είναι από τα δύο ιστορικότερα album της μπάντας, τα  "Melissa" και "Don't Break the Oath", ερμηνεύοντας το ομότιτλο από το πρώτο, προκαλώντας ρίγος συγκίνησης και το "Come to the Sabbath", από το δεύτερο, με το κοινό να συμμετέχει πιο ενεργά από ποτέ. Τα φώτα σβήνουν υπό τους ήχους του "Them" από το ομότιτλο album, ώστε να ακολουθήσει ολόκληρο το "Abigail": τα "Funeral", "Arrival", "A Mansion in Darkness", "The Family Ghost", "The 7th Day of July 1777", "Omens", "The Possession", "Abigail", "Black Horsemen", ένα μετά το άλλο και το κοινό δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που ζει και η μπάντα δίνει και την ψυχή της πάνω στη σκηνή, όλα τα τραγούδια αποδόθηκαν φοβερά και η φωνή του King Diamond παραμένει σε υψηλά standards, evil και πορωτική! Από τα ηχεία ακούγεται το "Insanity", από το "The Eye" και ο Κing Diamond ευχαριστεί θερμά τον κόσμο του, πραγματικά μια ιδανική εικόνα για να ολοκληρωθεί το Show.

Η βασική έκδοση του "Songs For The Dead LIVE", είναι αυτή που περιέχει ένα διπλό DVD και ένα CD.

Και υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές εκδόσεις για όλα τα γούστα, όπως διάφορα box που περιλαμβάνουν 2 DVD, 2 CD και Blu-ray, ή για τους πιο συλλέκτες, διπλό DVD, διπλό CD, Blu-ray και 4 βινύλια και φυσικά σκέτες οι εκδόσεις των βινυλίων ή του Blu-ray.

O Βασιλιάς είναι εδώ, πιο δυνατός από ποτέ και στοιχειώνει ξανά τους εφιάλτες μας!!  

9/10 

Δημήτρης Άγας

GOD IN A CONE: "Passing" (Album Review)

To ανήσυχο πνεύμα των God in A Cone, τους έχει οδηγήσει με γρήγορα βήματα στον 7ο studio δίσκο τους!! Χωρίς όμως αυτό να τους στερήσει ούτε λίγο από την έμπνευση που σίγουρα έχουν σε μέγιστο βαθμό. Για όσους έρχεστε σε πρώτη επαφή με την μπάντα, να πούμε οτι είναι δημιούργημα του πολυτάλαντου Νίκου Μαρίνου. 

Μουσικά το συγκρότημα σίγουρα δεν μπορούμε να το κατατάξουμε σε κάποιο μουσικό ιδίωμα, διότι κυρίως είναι ένα πειραματικό project, που κυριολεκτικά παντρεύει τα πάντα απ' όλο το εύρος του σκληρού ήχου, αλλά με πολύ επιτυχημένο τρόπο. Εδώ δεν υπάρχουν φραγμοί και στεγανά, υπάρχει μόνο μουσική... Οι God In A Cone είναι μια απόδειξη ότι αν έχεις ταλέντο και μεράκι όλα γίνονται.

Πάμε όμως να προσπαθήσουμε να δούμε τι εκπλήξεις έχει για εμάς ο Νίκος Μαρίνος στο νέο του δίσκο, με τον τίτλο "Passing".

O δίσκος ξεκινάει με το ομότιτλο τραγούδι και ουσιαστικά είναι ένα intro που συνδυάζει επιβλητικά την ελληνική παραδοσιακή μουσική, με το νορβηγικό Black Metal.

Ακολουθούν δύο, κατά κύριο λόγο ελληνόφωνα τραγούδια, το "ξεψυχάω", που έχει τις ρίζες του στο ελληνικό punk των 90's και το "Νερό", που συνδυάζει τον ήχο του ελληνικού ροκ στα τέλη 90's, με αρχές 00's, σε συνδυασμό με κιθαριστικά riff των Rammstein και των Pantera.

Ο δίσκος λίγο πριν από τα μισά του αλλάζει τελείως ύφος με το τραγούδι "I have to Pretend", το κομμάτι μας ταξιδεύει πίσω στα 70's και προσωπικά μου θυμίζει Rock μπάντες τύπου Boston!! Άνετα θα έπαιζε στο ραδιόφωνο της εποχής!! Το πιο "σκληρό", "Lodine", φέρνει στο νου τις εποχές που κυριαρχούσαν μπάντες όπως οι Skid Row και οι Guns N Roses, ένα ακόμη αξιόλογο τραγούδι στο album.

Οι Industrial ρυθμοί του "Mr.Explode" ξεσηκώνουν τον ακροατή. Το τραγούδι παντρεύει την ηλεκτρονική μουσική με τους Monster Magnet!!!

Ακολουθεί το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, με τον τίτλο "Deep Down". Φανταστείτε τους Volbeat σε μια πιο κινηματογραφική έκδοση, το κομμάτι αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν το Soundtrack μιας σειράς τύπου Sons of Anarchy. 

Αλλάζουμε ελάχιστα διάθεση πάλι και μεταφερόμαστε σε ένα Saloon, με το country "Find Soul Brothers".

To "Ιn And Out" είναι ένα σύγχρονο Metal κομμάτι αμερικάνικου ήχου, με έναν μικρό φόρο τιμής θα λέγαμε, στα τελευταία του δευτερόλεπτα, στους System Of A Down.

Πολύ ατμοσφαιρικό το "Will Of Diamonds", μας ταξιδεύει όμορφα με την κινηματογραφική αισθητική του, λίγο πριν ολοκληρωθεί ο δίσκος με το "Escape From The Cone", που μοιάζει να ξεπήδησε μέσα από την δισκογραφία του Marilyn Manson και των Paradise Lost.

Συνοψίζοντας, στο "Passing" έχουμε ακόμη μια αξιόλογη δουλειά των God In A Cone, που σαν σύνολο ακούγεται και ως το πιο ώριμο βήμα της πορείας τους.

8.5/10 

Δημήτρης Άγας

Top 15 Albums Of 2018 by Venia Loutsopoulou & Dimitris Agas