DISTURBED: "The Best Ones Lie" (Official Lyric Video)

BEHEMOTH: "I Loved You At Your Darkest" (Album Review)

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε παγκοσμίως η μόνη διέξοδος είναι η τέχνη, μια από τις πολλές εκφάνσεις της είναι και η μουσική. Στο χώρο του Metal, τα τελευταία χρόνια ακμάζει κυρίως στην extreme σκηνή, διότι τα μεγάλα και τα μικρά ονόματα, δίνουν και τη ψυχή τους σε αυτό που κάνουν, ο ορισμός σε αυτό είναι οι Behemoth.

Πίσω από τους Behemoth "κρύβεται" (κάθε άλλο πέρα από αυτό κάνει), η ψυχή της μπάντας ο Adam Darski ή αλλιώς Nergal. To βαρύ φορτίο που είχε να ξεπεράσει ονομάζεται "The Satanist", που σίγουρα το γνωρίζετε φίλοι και μη της μπάντας, καθώς είναι ένα από τα καλύτερα album των τελευταίων ετών και δεν πέρασε απαρατήρητο. Έναν άνθρωπο που δεν τον νίκησε ο καρκίνος, δεν νομίζω οτι θα μπορούσε να τον λυγίσει το βάρος της επιτυχίας και έτσι επανέρχεται 4 χρόνια μετά με το "I Loved You at Your Darkest" 

To album ξεκινάει με το intro "Solve" και την παιδική χορωδία να κάνει μια μορφή εξαγνισμού. 

Κάτι το οποίο ο Nergal το είχε δοκιμάσει και στο φοβερό project του, τους "Me and That Man" και είχε δουλέψει άριστα.

Στη συνέχεια το "Wolves ov Siberia", το οποίο έχει γίνει και videoclip, ξεκινάει επιθετικά το album και θυμίζει παλιούς Behemoth.

Ακολουθούν τρία αριστουργηματικά τραγούδια, το εκπληκτικό  "God = Dog", που και αυτό έχει γίνει ένα φοβερό Videoclip μέχρι και σκυλοτροφή, (γενικότερα το merch των Behemoth είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει εκεί έξω αυτή τη στιγμή), το καθηλωτικό "Ecclesia Diabolica Catholica", τραγούδι που εκφράζει αυτό που είναι η μπάντα 100% και προσωπικά αγαπημένο μου από το album. Τρίτο είναι το "Bartzabel" το οποίο έχει γίνει και αυτό ένα εξαιρετικό  Videoclip, τραγούδι που είναι φτιαγμένο για live και να σε βάλει στο κλίμα του δίσκου. Και στα τρία αυτά τραγούδια ακούμε τους Behemoth όπως ποτέ ξανά. Οι κιθάρες είναι επιβλητικές, οι εναλλαγές απόλυτα εμπνευσμένες και μια μπάντα να είναι σε έξαρση.

Η λογική στα επόμενα δύο τραγούδια είναι να γραφτεί μουσική που να εξυπηρετεί το σύνολο, όπως είχε κάνει το συγκρότημα και στο απόλυτα επιτυχημένο "Evangelion" και έτσι λοιπόν τα "If Crucifixion Was Not Enough…" και "Angelvs XIII" γεμίζουν όμορφα το album σε αντίθεση με το "The Satanist", που όλα τα τραγούδια του ήταν "πρωταγωνιστές".

Το "Sabbath Mater" ξαφνιάζει με τη prog rock διάθεσή του και σίγουρα είναι μια από τις ομορφότερες στιγμές του δίσκου. Γενικότερα μέσα στο album όποιος δώσει χρόνο θα ακούσει αρκετές τέτοιες στιγμές. 

"O Father O Satan O Sun! Part 2" θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το "Havohej Pantocrator" λόγω της αισθητικής και του συναισθήματος που εκπέμπει. Πραγματικά ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. 

Το album κλείνει ατμοσφαιρικά με μια δόση μελαγχολίας με τα "Rom 5:8" και "We Are the Next 1000 Years", για να ολοκληρωθεί με το  πολύ καλό instrumental "Coagvla". 

Στιχουργικά ο δίσκος είναι ο πιο βιβλικός που έχει κάνει ο Nergal μέσα από τη σκοπιά και τις θεωρίες του Aleister Crowley.

Κάτι που αποτυπώνει πολύ όμορφα ο Ιταλός ζωγράφος Nicola Samori στο εξώφυλλο του δίσκου. Εδώ θα μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο στο artwork του album και γενικά στην αντιμετώπιση του Nergal πάνω σε αυτόν τον τομέα. O άνθρωπος αυτός ασχολείται κυριολεκτικά με την κάθε λεπτομέρεια που έχει να κάνει με τη δουλειά του και νομίζω πρέπει να γίνει οδηγός σε κάθε νεότερο καλλιτέχνη. Πιάνοντας το ΙLYAYD στα χέρια μου έμεινα άφωνος με τη δουλειά που έχει γίνει στο εικαστικό κομμάτι και πιστέψτε με, σπάνια να με ενθουσιάσει τόσο πολύ όλο το artwork. Κάθε σελίδα και μια φοβερή φωτογράφιση της μπάντας από τη φωτογράφο Sylvia Makris και πρωταγωνιστικό μοντέλο τη Melanie Gaydos, σε μια βιβλικών διαστάσεων concept φωτογράφιση και δικαιολογημένα η μπάντα έκανε έκθεση γι αυτό το λόγο.

Πραγματικά εάν σας αρέσει ο δίσκος αγοράστε τον και μη γίνει ένας ανούσιος άψυχος φάκελος στα αρχεία του υπολογιστή σας. Κάτι που πρέπει να κάνουμε με ότι μας αρέσει φυσικά.

Το "I Loved You at Your Darkest" δεν ξεπερνάει το "The Satanist", αλλά έχει όμως τη δική του προσωπικότητα και στέκεται ως ένας ακόμα σπουδαίος δίσκος της μπάντας.

VIDI ZOS ET MEA

                                                       Δημήτρης Άγας   8.5/10

BEHEMOTH: "God=Dog" (Official Music Video)

AS I LAY DYING: "My Own Grave" (Official Music Video)

GHOST: "Prequelle" (Album Review)

Όραμα, φιλοδοξίες, ταλέντο και δουλειά... πολλή δουλειά.

Αυτή είναι η μαγική συνταγή των Ghost που τους βοήθησε να κατακτήσουν τον metal πλανήτη και όχι μόνο, φυσικά και το ότι o Tobias Forge είναι ένας true metalhead, με το εύρος των ακουσμάτων του να εμπεριέχει από Necromantia και Mayhem, μέχρι Iron  Maiden και Pink Floyd και όχι μόνο, χωρίς να κάνει το λάθος να βάζει στον εαυτό του ψυχαναγκαστικούς περιορισμούς.

Το 2010 οι Ghost τάραξαν τα νερά του Underground με το έπος "Opus Eponymous", με τον κόσμο και τον τύπο να τους κατατάσσει και όχι άδικα σε ένα ιδίωμα που τότε ήταν σε έξαρση, το Occult Rock και σίγουρα αυτό το album βοήθησε μπαντάρες όπως The Devil's Blood (R.I.P. Selim Lemouchi) και Blood Ceremony να ακουστούν σε παραπάνω ακροατήριο.

Το 2013 ακολούθησε το "Infestissumam" με την μπάντα να κλείνει στόματα και να μας δίνει να καταλάβουμε οτι εδώ συμβαίνει κάτι που δεν ήταν τυχαίο και θα έχει διάρκεια, κερδίζοντας και τον σεβασμό των μεγάλων της Metal σκηνής.

  

Με το "Meliora" το 2015 μου θύμισαν αρκετά τους τιτάνες Iron Maiden, όχι φυσικά μουσικά, αλλά με το πόσο ο Πάπας με την παρέα του έχουν εντρυφήσει στα βήματα τους και τα ακολουθούν κατά γράμμα, παραδίδοντάς μας αυτό το αριστούργημα προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια. 

2018 και "Prequelle" λοιπόν, με τον Cardinal Copia να διαδέχεται τον Papa Emeritus III πίσω από το μικρόφωνο. (Και αυτό πολύ έξυπνη ιδέα που συμβαίνει σε κάθε album τονίζοντας και το θεατρικό στοιχείο της μπάντας.) Ο δίσκος ξεκινάει με το "Ashes" ένα πολύ ατμοσφαιρικό intro, με την παιδική χορωδία να στοιχειώνει τον ακροατή, για να μπει δυναμικά το "Rats" που ήταν και το πρώτο δείγμα που ακούσαμε και το οποίο έγινε ένα εξαιρετικό videoclip, με τον κόσμο να ενθουσιάζεται και να το αγκαλιάζει. O Κing Diamond θα έπρεπε να είναι περήφανος με τραγούδια σαν το "Faith", καθώς η προσέγγιση των Ghost σε αυτό το τραγούδι τιμά την μουσική κληρονομιά του! Tα λόγια είναι περιττά για το "See the Light", τραγούδι που όποτε το ακούς φαντάζεσαι την μπάντα να το ερμηνεύει σε μεγάλες αρένες και τον κόσμο να τραγουδάει μαζί τους το ρεφρέν!! Επειδή από τα πρώτα album που άκουσα πιτσιρικάς ήταν των Metallica τα "Master Of Puppets" και "Ride The Lightning", τα οποία εμπεριέχουν δυο θρυλικά instrumental ("Orion", "The Call of Ktulu"), πάντα θαύμαζα τα συγκροτήματα που έγραφαν καλά instrumental τραγούδια στα album τους και πραγματικά ενθουσιάστηκα με τo "Miasma" των Ghost, καθώς είναι ένα τραγούδι που δείχνει σε τι συνθετικό οίστρο βρίσκεται το group, καθώς ροκάρει δίχως αύριο με το σαξόφωνο στο φινάλε να θέλει να σε παρασύρει να χορέψεις στο ρυθμό του! 

Και μιας που μιλήσαμε για χορό, το τραγούδι που ακολουθεί είναι το "Dance macabre", δεύτερο δείγμα που είχαμε ακούσει από το "Prequelle", το οποίο παρουσιάστηκε με ένα πολύ έξυπνο τρόπο από το instagram της μπάντας με video story, καθώς μας δείχνει τις αντιδράσεις κορυφαίων μουσικών και διάφορων αστέρων στο άκουσμα του!! Καταλαβαίνει κάνεις πόσο μεγάλοι είναι πλέον οι Ghost, όταν στο video υπάρχουν οι Kirk Hammett (Metallica), Philip Anselmo (Pantera), Charlie Benante (Anthrax), Josh Barnett (MMA Fighter) κ.α. Πολλές ανατριχιαστικές στιγμές έχει να μας προσφέρει ακόμα το album καθώς το "Pro Memoria", με αυτά τα μαγικά πλήκτρα με την Hard Rock αισθητική μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές! "Witch Image" και νομίζεις ότι ο Cardinal Copia μας κάνει πλάκα, διότι όσο "εύκολες" και να ακούγονται οι συνθέσεις, άλλο τόσο δύσκολο είναι να γράψεις τόσο σπουδαία μουσική που "παίζει" στο μυαλό σου όλη μέρα ξανά και ξανά!! Δεύτερο instrumental στο δίσκο, είναι το "Helvetesfönster", το οποίο σημαίνει "Παράθυρο στη Κόλαση" και θα μπορούσε να είναι Soundtrack οποιασδήποτε μεγάλης κινηματογραφικής παραγωγής, φορτισμένο συναισθηματικά με τον Mikael Åkerfeldt των Opeth να παίζει την ακουστική κιθάρα στο τέλος του τραγουδιού, επίσης μην ξεχνάμε η μπάντα δεν έχει φύγει από την σκοτεινή αισθητική της μιλώντας για καταστροφές και την αποκάλυψη, απλά με μία προσέγγιση πιο κοντά στην ανθρώπινη υπόσταση και την ελπίδα! Φινάλε με το "Life Eternal", που κατά την προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, κάνοντάς μας να θέλουμε να ξαναπατήσουμε το repeat! 

Για τους συλλέκτες αξίζει η deluxe έκδοση με το 3D εξώφυλλο και τα δυο bonus τραγούδια, την όμορφη διασκευή στο "It's a Sin" των Pet Shop Boys και την απίστευτη διασκευή στο "Avalanche" του Leonard Cohen. Για τους λάτρεις του βινύλιου υπάρχουν πολλές όμορφες και σπάνιες εκδόσεις να διαλέξετε και για τους ακόμη πιο ρετρό υπάρχει και σε κασέτα.

Φυσικά να μην ξεχάσουμε να δώσουμε τα εύσημα για ακόμη μια φορά στο μοναδικό καλλιτέχνη Zbigniew M. Bielak, που επιμελήθηκε το εξαιρετικό artwork του δίσκου, με πολλές κρυφές λεπτομέρειες να υπάρχουν στο εξώφυλλο. (τι λέγαμε στην αρχή για το πόσο σωστά ακολουθούν τους maiden;) Παρατηρώντας λοιπόν το cover του album θα δούμε ότι στα δεξιά πίσω υπάρχουν 3 σταυροί και στα αριστερά υπάρχει ο χάρος όπως ακριβώς και στο "Bestial Devastation" των Sepultura. Ένας μικρός φόρος τιμής από τους Ghost.

Ποια είναι λοιπόν η αίσθηση που μας αφήνει το "Prequelle"; Μα φυσικά οτι είναι το καλύτερο album των Ghost και ένα από τα καλύτερα του 2018 χωρίς καμία αμφιβολία!!

9,5/10

Δημήτρης Άγας