Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019

ROTTING CHRIST: "The Heretics" (Album Review)

Rotting Christ από το 2007 και μετά ακολουθούν ένα μονοπάτι, που όσο και αν ενοχλεί ορισμένους, άλλο τόσο αυτοί το εξελίσσουν και δικαιώνονται. Μετά το φοβερό "Theogonia", το πολυφωνικό "Aealo", το δυναμικό "Κατά τον Δαίμονα Εαυτού", το πολυπολιτισμικό "Rituals", σειρά έχει το πιο ώριμο album της καριέρας τους με τον τίτλο "Τhe Heretics".

Ένας τίτλος που ταιριάζει γάντι με τη κοσμοθεωρία της μπάντας, καθώς η στάση της και η πορεία της όλα αυτά τα χρόνια είναι 100% αιρετική. Αμφισβητώντας οργανωμένες θρησκείες και ό,τι σκλαβώνει την ελεύθερη βούληση, πιστεύουν στον άνθρωπο και έχουν ως μόνο λάβαρο τους από το 1989 έως σήμερα την έκφραση Non Serviam.

Μουσικά η μπάντα χρησιμοποιεί έξυπνα όλα τα δυνατά ατού της εν έτη 2019, τις φοβερές μελωδίες, τα πομπώδη riff τα κολλητικά refrain και φυσικά τις ερμηνείες του Σάκη Τόλη, που όπως πάντα ξεχειλίζουν από πάθος.

Ο δίσκος ξεκινάει με το "In the Name of God" και δημιουργείται μια επιβλητική ατμόσφαιρα με βυζαντινούς ύμνους, μέχρι τα πρώτα χαρακτηριστικά πολεμικά riff να ξεσπάσουν, με την δεύτερη κιθάρα να παίζει μια φοβερή μελωδία στο refrain. Mε τον Στρατή Steele των Endomain, να απαγγέλλει τα αποφθέγματα των "Fyodor Dostoyevsky", "Mark Twain" και "William Shakespeare".

Oι Πολύ όμορφες μελωδίες του "Vetry zlye(Ветры злые)" και η συγκλονιστική ερμηνεία της Irina Zybina των "Grai", καθιστούν το κομμάτι ως ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Ένα τραγούδι που υμνεί τη μητέρα φύση και κλείνει με ένα απόφθεγμα του "John Muir'.

Το "Heaven and Hell and Fire" είναι ένα κλασικό Rotting Christ τραγούδι της νέας τους εποχής, που σίγουρα θα αρέσει σε όλους τους φίλους της μπάντας, καθώς έχει μια χαρακτηριστική κλιμακωτή ένταση και ένα πολύ καλό κιθαριστικό solo στο τέλος του τραγουδιού. Με τον συγγραφέα Dayal Patterson να απαγγέλλει αποφθέγματα των "John Milton" και "Thomas Paine'.

To αργόσυρτο "Hallowed Be Thy Name", με τα riff να θυμίζουν Celtic Frost/Τriptykon και τα φωνητικά τους Bathory, δίνει ένα επικό τόνο στο album. Εξάλλου τραγούδι με αυτό τον τίτλο δεν γίνεται να είναι κακό. Και σε αυτό το τραγούδι συμμετέχει ο Στρατής Steele, απαγγέλοντας ένα απόφθεγμα του "William Shakespeare".

Ακόμα πιο επικούς τόνους ανεβάζει ο δίσκος, με το "Dies Irae" και τα χορωδιακά φωνητικά ανατριχιάζουν.

Τα λόγια είναι περιττά για το τραγούδι που ακολουθεί, καθώς η μπάντα μελοποιεί το "Πιστεύω" από το βιβλίο "Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη!! Στο "I Believe (Πιστεύω)", τα πολυφωνικά φωνητικά τα κάνει ο Aλέξης Καραμέτης των Villagers of Ioannina City και θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ως μια ονειρική συμμετοχή. Τον Σάκη σε αυτό το τραγούδι τον ακούμε όπως ποτέ άλλοτε και αυτόματα θεωρώ ότι έχει μια θέση δίπλα στα κλασικά κομμάτια της μπάντας.

Το "Fire, God and Fear" είναι το ιδανικό single, το πιο δυναμικό τραγούδι του δίσκου, ικανό να ξεσηκώνει το κοινό στις συναυλίες, με ένα εκπληκτικό κιθαριστικό solo. Mε τον Dayal Patterson αυτή την φορά, να απαγγέλλει ένα απόφθεγμα του "Voltaire'.

Αυτή τη φορά είναι η σειρά του Ashmedi των Melechesh, να συμμετάσχει σε ένα δίσκο των Rotting Christ και αυτό συμβαίνει στο ανατολίτικο "The Voice of the Universe" και έτσι έχουμε για ακόμη μια φορά το επιστέγασμα μιας χρόνιας φιλίας.

Το "The New Messiah", θα μας θυμίσει λίγο από τα 90's με τα riff του, αλλά και την πιο gothic εποχή του "Khronos". To τραγούδι τελειώνει με το Σάκη να λέει τα λόγια του Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τον ιδανικότερο τρόπο και την μελοποίηση του ποιήματος του Edgar Allan Poe, το Κοράκι, μια πολύ δυνατή έμπνευση και μουσικά της μπάντας, που σίγουρα θα ξεχωρίσει. Εδώ να πούμε ότι ο Στρατής Steele έχει κάνει μια εντυπωσιακή απαγγελία!

Στην deluxe edition του δίσκου υπάρχει και το bonus τραγούδι "The Sons of Hell", που τα λόγια είναι φτωχά για να μπορέσουμε να το περιγράψουμε. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν είναι το κλασικό αδιάφορο bonus,  που δίνουν συνήθως οι μπάντες, αλλά ένα τραγούδι που θα πρωταγωνιστήσει.
Σε μια ειδική collectors edition θα υπάρχει ακόμα ένα bonus τραγούδι το "Phobos", όπου θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.

Η παραγωγή έγινε στα Pentagram Studios του Γιώργου Εμμανουήλ, από τον Σάκη Τόλη και η μίξη από τον μάγο Jens Borgen, στα Fascination Street Studios στη Σουηδία και το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως κινηματογραφικό.

To εξώφυλλο του δίσκου, αλλά και το δεύτερο εναλλακτικό εξώφυλλο, που το βλέπουμε στη limited edition του album, είναι έργο του ζωγράφου Μάξιμου Μανώλη και κατά την προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο εξώφυλλο στην πορεία της μπάντας. Το υπόλοιπο artwork είναι δουλειά του Vyacheslav Smishko.

To "The Heretics" δεν  θα πάει την μουσική της μπάντας στο επόμενο βήμα, παρ'όλα αυτά καταφέρνει να είναι καλύτερο από τις δύο προηγούμενες δουλειές τους.
Το "The Heretics" επικεντρώνεται στην ουσία και στην καλή μουσική και θα προσθέσει ακόμα ένα ποιοτικό κεφάλαιο στην ένδοξη ιστορία των Rotting Christ.

Make your choice, Wish you well - Serve in Heaven or Rule in Hell.


9/10


Δημήτρης Άγας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου