Oι Synteleia κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο, με τίτλο "Ending of the Unknown Path", παρ' όλα αυτά, είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό συγκρότημα στην ελληνική underground σκηνή και όχι μόνο..
Ο λόγος γι αυτό είναι το πολύ αξιόλογο demo "Astral Blasphemies" και οι πολύ καλές Live εμφανίσεις τους.
Όλα αυτά τους έφεραν ένα συμβόλαιο με την Hells Headbangers, μία από τις πιο αξιόλογες εταιρείες του χώρου, κάτι που μεγάλωσε και τις προσδοκίες μας.
Πάμε λοιπόν να δούμε το album λίγο πιο αναλυτικά..
Ο δίσκος ξεκινάει με ένα in your face τραγούδι, το "Daemonica Infernalium", που μας δείχνει τις προθέσεις της μπάντας, old school, επηρεασμένο φυσικά από την ελληνική σκηνή των 90's, όπως και όλο το album, με ένα όμορφο επικό riff στη μέση.
Το "Dark Summoner of Yog-Sothoth" το γνωρίζουμε από το demo, πολύ έξυπνη η επιλογή να το ξαναηχογραφήσει η μπάντα, καθώς ήταν ένα από τα τραγούδια που είχαν ξεχωρίσει και έτσι του δίνεται μια ευκαιρία και μέσω της σαφώς καλύτερης παραγωγής, να ακουστεί όπως πρέπει. Σκοτεινό και με μία υπέροχη, Varathroνική ατμόσφαιρα και σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Nyktelios, που είναι 'ο,τι κοντινότερο έχω ακούσει στη φωνή του Stefan Necroabyssious!
Οι μελωδίες στην αρχή του "Ithaqua, Thy Mighty Storm" στοιχειώνουν τον ακροατή και η Μίνα Μόρφη με τη φωνή της, το ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο και φέρνει στο νου μας τις συμμετοχές της στα θρυλικά "The Ancient Whisper of Wisdom" και "In the Garden of the Unearthly Delights" των Horrified. Εδώ νομίζω πως πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Synteleia, που ακούμε πάλι αυτή την φωνή σε metal δίσκους, αλλά το κυριότερο και στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Respect.
Ακολουθεί το πιο mid tempo και επιβλητικό "Three Oaths to Dagon", που θυμίζει πολύ τους Katavasia και στη μέση η επίκληση τους Necromantia!
To "Ending of the Unknown Path", μια ακόμα εξαιρετική σύνθεση που βυθίζει τον ακροατή στα διηγήματα του H. P. Lovecraft. Δυνατές μελωδίες και το ανατριχιαστικό solo του Cronios στο τέλος να αφήνει το στίγμα του.
Στη συνέχεια του δίσκου, το "Celephais", είναι ίσως η καλύτερη σύνθεση του συγκροτήματος και την μουσική την έχει συνθέσει ο Drakon Hesperion, το χαρακτηριστικό του riff σου μένει στο μυαλό και είμαι σίγουρος ότι το τραγούδι θα αγαπηθεί στις επερχόμενες εμφανίσεις τους.
Ακολουθεί το "Missioner of Sorrow" και αυτό προέρχεται από το demo και είναι με διαφορά το αγαπημένο των φίλων του συγκροτήματος. Ένα τραγούδι που σου ακούγεται κατευθείαν κλασικό, βγαλμένο από τις ρίζες της ελληνικής σκηνής.
Το "The Black Goat Rites" η μπάντα το έχει παρουσιάσει Live και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θερμές. Όμορφος συνδυασμός στίχων - μουσικής, με ένα σημείο του να είναι στα ελληνικά!
Το album ολοκληρώνεται με το "Many Masks of Nyarlathotep", που είναι το ιδανικό φινάλε του δίσκου, με ένα ωραίο heavy solo από τον Cronios, σε συνδυασμό με σκοτεινά riff και τα επιβλητικά πλήκτρα και βιολί από τον μπασίστα της μπάντας Septis, o oποίος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε όλο το album.
Όλοι οι στίχου του δίσκου είναι γραμμένοι από τον Νyktelios και αφορούν την μυθολογία Cthulhu του H. P. Lovecraft.
Τα τύμπανα στο δίσκο τα έπαιξε ένας από τους πιο έμπειρους μουσικούς στον χώρο, ο Νick Yngve.
H μίξη και το masteiring έγινε από τον Αχιλλέα Καλαντζή των Varathron, στα Suncord Audiolab Studio.
Και το εξώφυλλο και layout από τον Νίκο Τσιώλη!
Το "Ending of the Unknown Path" λοιπόν, συνολικά είναι ένα εξαιρετικό album που θυμίζει την χρυσή εποχή της ελληνικής σκηνής, αλλά και που καταφέρνει να έχει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα, κάτι που σπανίζει και είναι δύσκολο. Τα καλύτερα έρχονται για τους Synteleia...
Ω!Μαύρη Αίγα των Δασών
με τα χίλια Νεογνά!
Shub - Niggurath
8,5/10
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου