Οι Varathron επιστρέφουν δισκογραφικά με Full-length album μετά από 4 χρόνια και έχουν πολλά πράγματα να πουν και να δώσουν.
Με την ευκαιρία όμως της νέας τους δουλειάς, καλό είναι να τονίσουμε κάποια πράγματα που ίσως κάποιοι αγνοούν, αντικειμενικά οι Varathron ανήκουν στις δέκα μεγαλύτερες ελληνικές μπάντες, στις πέντε μεγαλύτερες της ελληνικής black metal σκηνής και σε μία από τις καλύτερες της παγκόσμιας, οπότε κάθε νέο τους βήμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Με τα θρυλικά "His Majesty at the Swamp" (1993) και "Walpurgisnacht" (1995), δημιούργησαν παράλληλα με τους Rotting Christ τον χαρακτηριστικό ελληνικό black metal ήχο και μια ολόκληρη σκηνή, καθώς μην ξεχνάμε οτι οι δυο μπάντες στο ξεκίνημα είχαν κοινό μπασίστα τον σπουδαίο Jim Mutilator. Από εκεί και πέρα ακολούθησε το αδύναμο "Crowsreign" (2004), το κατάφωρα αδικημένο "Stygian Forces of Scorn" (2009) και το εξαιρετικό, αλλά πολύ διαφορετικό, "Untrodden Corridors of Hades" (2014). Ενώ λοιπόν οι Varathron δεν υστερούσαν ποτέ σε έμπνευση και ενώ εξέλιξαν τον ήχο τους, αισθανόσουν οτι το μόνο συστατικό που ήθελες λίγο παραπάνω, ήταν αυτές οι θεϊκές μελωδίες που είχαν στα 90's και να που κάνει την εμφάνισή του το "Patriarchs of Evil", που τα έχει όλα!!
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Tenebrous", που τραγούδια σαν αυτό, άλλες μπάντες κοπιάζουν να το γράψουν, αλλά οι Varathron έχουν από ένα σε κάθε δίσκο τους. Επίσης θυμίζει πολύ έντονα και την προσέγγιση που έχουν οι Katavasia στη μουσική τους. Την υπερμπάντα που αποτελείται από τον Necroabyssious και τον Αχιλλέα των Varathron και από μέλη των Ηail Spirit Noir και Aenaon!
Το "Into the Absurd" σου εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη και είναι η χαρά του Old School οπαδού!
Ακολουθεί το καθηλωτικό "Luciferian Mystical Awakening", με την pure evil ατμόσφαιρα του και τον Stefan Necroabyssious με το πάθος της ερμηνείας του να συγκλονίζει! Στην συνέχεια το "Saturnian Sect", που ξεκινάει με μια μελωδία που θυμίζει παλιούς Rotting Christ και όπως εξελίσσεται σε πωρώνει με το πολύ εμπνευσμένο refrain του!
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κάποιος το "Remnants of the Dark Testament" που πραγματικά συγκινεί, θυμίζοντας στα πλήκτρα και το μαγικό "Beyond the Grave", από το "The Lament of Gods" EP του 1999, με διαφορά το καλύτερο τραγούδι του album και ένα ακόμη διαμάντι στη δισκογραφία των Varathron.
Η προσωπική μου αδυναμία στο δίσκο ακούει στο όνομα "Hellwitch (Witches Gathering)", διότι είναι 100% Varathron και αυτή η μελωδία μοιάζει βγαλμένη από το "Walpurgisnacht" και σε ταξιδεύει στα 90's! Για το "Orgasmic Nightmares of the Arch Desecrator" ισχύει ό,τι και για το "Tenebrous". Για τους Varathron είναι απλά ένα καλό τραγούδι στο album, για άλλες μπάντες άπιαστη κορυφή. Ο δίσκος κλείνει με το επικό "Ouroboros Dweller (The Dweller of Barathrum)" και νομίζω ότι είναι το ιδανικό κλείσιμο για ένα τόσο μεγάλο album!
Εδώ το συγκρότημα πέτυχε τον απόλυτο συνδυασμό, φρέσκες ιδέες και παραγωγή του σήμερα, μαζί με την αυθεντική ατμόσφαιρα των 90's. Γενικότερα πιστεύω πως ούτε και ο πιο φανατικός οπαδός της μπάντας δεν περίμενε έναν τόσο καλό δίσκο. Oι Varathron λοιπόν, επέστρεψαν για να θυμίσουν σε όλους οτι είναι οι Πατριάρχες του κακού!
Τhe Path To Heaven Is Τhrough Hell 9/10
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου