Φαντάζομαι έχει τύχει σε όλους σας όταν ακούσατε ένα τραγούδι μιας νέας μπάντας να πείτε, “Εδώ είμαστε, αυτοί μου κάνουν, έχουν το κάτι ξεχωριστό”. Αυτό είχε συμβεί και σε εμένα όταν είχα πρωτοακούσει το “Infinity” και στην συνέχεια ολόκληρο το ντεμπούτο των Daylight Misery, “Depressive Icons” και δεν είναι ότι με παρέσυραν τα ονόματα από τους guest (Σάκης Τόλης, Ευθύμης Καραδήμας κλπ.), αλλά η ουσία του πρώτου τους δίσκου... και η ουσία βρίσκεται πάντα στην μουσική, όσο καλό και αν είναι το περιτύλιγμα.
Αμέσως λοιπόν τοποθέτησα τους Daylight Misery σε μια ξεχωριστή λίστα στο μυαλό μου, η οποία αποτελείται από τις ελπίδες της ελληνικής σκηνής και περίμενα το “στοίχημα” του δεύτερου δίσκου.
Το δεύτερο album ονομάζεται “The Great Absence” και πάει την μπάντα ένα βήμα παραπάνω. Μπορεί να μην έχει τα τόσο καθηλωτικά πλήκτρα του “Depressive Icons”, αλλά είναι ένας πιο ώριμος και συμπαγής δίσκος, με την παραγωγή να γίνεται ξανά στα Grindhouse Studios του Γιώργου Μπόκου.
Τα τραγούδια είναι ένα και ένα με τα “Erynnis Funeralis”, “Θλιβερός Χειμώνας” (Sorrowful Winter), “Futile Salvation”, “Drop Dead” να ξεχωρίζουν αρχικά, αλλά όσο ακούς τον δίσκο, όλα γίνονται μια μάζα φορτωμένη από συναισθήματα, παντρεύοντας την ατμόσφαιρα των Draconian, τις μελωδίες των Paradise Lost και τον δυναμισμό των Rotting Christ, εποχής “A Dead Poem”.
Να πούμε εδώ ότι ως guest σε όλο το album έπαιξε μπάσο ο Ανδρέας Λάγιος (Nightstalker, ex-Rotting Christ), που με την τεράστια εμπειρία του πρόσθεσε την δική του πινελιά στην ατμόσφαιρα του δίσκου, όπως και ο Κώστας Παναγιώτου (Pantheist), ο οποίος έπαιξε εκπληκτικά πλήκτρα στο τραγούδι “Season: Winter”.
Τέλος, το πανέμορφο artwork του δίσκου το έκανε ο μοναδικός Seth Siro Anton (Septicflesh).
Τελικά κέρδισαν οι Daylight Misery το “στοίχημα”; Και με το παραπάνω είναι η απάντηση μου, καθώς μας προσέφεραν ένα από τα πιο όμορφα album της χρονιάς! 9/10
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου