ROTTING CHRIST: "Rituals" (Studio Report)

Περίμενα με πραγματικά μεγάλη ανυπομονησία να ολοκληρωθεί η απόλυτα επιτυχημένη, όπως εξελίχθηκε, αμερικάνικη περιοδεία των Rotting Christ, μαζί με τους θρυλικούς Μayhem και Watain, καθώς με την επιστροφή της μπάντας, ήμουν καλεσμένος στο studio, ώστε να ακούσω για λογαριασμό του Under The Sign Of Metal, το νέο τους album, που όπως όλοι γνωρίζετε θα ονομάζεται "Rituals".

H μέρα λοιπόν έφτασε, συναντήθηκα με τον κουρασμένο από το Tour, αλλά πάντα ευδιάθετο, Σάκη και μαζί κατευθυνθήκαμε προς τα Devasoundz Studios, όπου εκεί μας περίμενε και η υπόλοιπη μπάντα.

Αφού συζητήσαμε για το Tour και για τις πραγματικά όμορφες εντυπώσεις που τους άφησε το αμερικάνικο κοινό, αλλά και το show των Watain, ήρθε η στιγμή να κάτσω αναπαυτικά και να ακούσω λοιπόν το νέο τους βήμα. Ενδεικτικό του καλλιτεχνικού άγχους του Σάκη Τόλη, ήταν ότι ήταν ο μόνος που δεν ήθελε να παρευρεθεί στον χώρο που έγινε η ακρόαση του δίσκου και όπως μου είπε αργότερα: "έχω πραγματικά άγχος όταν τον ακούω" και σε αυτό συμφώνησε και ο Θέμης, που παρόλα αυτά ήταν πιο εκδηλωτικός και φαινόταν η προσμονή του για τις live εκτελέσεις των τραγουδιών.

Πάμε λοιπόν να δούμε το κάθε τραγούδι ξεχωριστά, αφού πρώτα σας πω ότι τον δίσκο τον άκουσα μια φορά και είναι δύσκολο να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα, για ένα album που είναι πολύ "φορτωμένο"  συνθετικά και  σίγουρα θέλει αρκετές ακροάσεις.

1. "In Nomine dei Nostri": Πρώτο τραγούδι του δίσκου λοιπόν και δεν νομίζω να υπάρχει καταλληλότερη αρχή, για ένα album που ονομάζεται "Rituals", χορωδιακό με το χαρακτηριστικό riffing των Rotting Christ. Κατά την διάρκεια του τραγουδιού, ο Γιώργος (Εμμανουήλ) μου λέει: "Αυτός είναι ο Magus! (Necromantia)" και ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, διαβολικό ίσως, όπως και το τραγούδι. Στους παλιότερους ίσως θυμίσει κάτι από το "DV8" των Thou Αrt Lord.

2."זהנגמר - Zenigmar": Απόκοσμο, καθηλωτικό, ένα doom διαμάντι, που διαθέτει ένα εκπληκτικό riff, στο ύφος του "In Yumen - Xibalba". Οι πιο προσεκτικοί ίσως το έχετε ακούσει σε κάποιο από τα video που έχουν ανεβάσει οι Αμερικάνοι φίλοι του συγκροτήματος, καθώς το έπαιξαν live σε κάποιες πόλεις. 

3. "Ἐλθὲ Κύριε - (Elthe Kyrie)": Με ορμή, δυναμικό, σαν ξαφνικό "δυνατό χτύπημα", με την Δανάη Κατσαμένη (ηθοποιό του Εθνικού Ελληνικού θεάτρου), να δίνει μια ανατριχιαστική ερμηνεία, που θύμισε έντονα αρχαία ελληνική τραγωδία. Το τραγούδι σε γενικές γραμμές είναι στο ύφος του "Dub-saĝ-ta-ke", από το "Aealo".

4. "Les Litanies de Satan (Fleurs du mal)": O τίτλος του τα λέει όλα, αυτό όμως που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι οτι είναι στα Γαλλικά και αυτά δια στόματος κάποιου κύριου Vorph, κάποιων κυρίων Samael, μεγάλες στιγμές!

5. "Ἄπαγε Σατανά - (Apage Satana)": Ο μόνος τίτλος τραγουδιού που είχε γίνει γνωστός από την μπάντα, γενικότερα το όλο concept θύμιζε εξορκισμό, καθώς ακούγονταν και διάφορες άλλες προσευχές

6. "Του Θάνατου - (Tou Thanatou)": Ένα τραγούδι, που αν δεν κάνω λάθος, ήταν εξολοκλήρου στα Ελληνικά, μια κατάρα προς τον θάνατο, που πραγματικά θα κάνει αίσθηση και παρόλο τον δυναμισμό που βγάζει το τραγούδι, συγκινεί και προβληματίζει.

7. "For A Voice Like Thunder": Νομίζω θα είναι το πιο πολύ αναμενόμενο κομμάτι  στις live εμφανίσεις της μπάντας, επικό και ποιητικό μαζί και σίγουρα αυτό που θα τραβήξει τα περισσότερα βλέμματα διεθνώς, καθώς την ποίηση την απαγγέλλει ο Nick Holmes των Paradise Lost, που μου το είπε ο Σάκης, ότι είναι εκείνος, ανοίγοντας την πόρτα, λες και περίμενε την στιγμή (δεν μπόρεσε τελικά να κρύψει την ικανοποίησή του)

Στιχουργικά θύμισε έντονα το "Thou Art Lord", από το "Aealo".

8. "Konx Om Pax": Αν το "זהנגמר - Zenigmar" ήταν μια φορά doom και απόκοσμο, τότε το "Konx Om Pax" δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω, σίγουρα μια σύνθεση που θα ξαφνιάσει, καθώς απομακρύνεται, όσο αυτό είναι εφικτό, από την κλασική γραμμή της μπάντας.

9. "देवदेवं - (Devadevam)": Παραδοσιακά όργανα και μουσική που σε ταξιδεύει, κάτι που γίνεται σε στιγμές και στο υπόλοιπο album, αλλά εδώ γίνεται δια χειρός του Kathir, από τους Rudra. (Όσοι δεν τους γνωρίζετε, ψάξτε τους, αν σας αρέσει μουσική που είναι στο ύφος των Melechesh).

10. "The Four Horsemen": Το μεγάλο φινάλε είναι φόρος τιμής σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια και album που γέννησε η Ελλάδα, αλλά και η μουσική γενικότερα και όπως καταλάβατε από τον τίτλο, το τραγούδι που κλείνει αυτό το ιδιαίτερο album, είναι μια διασκευή στους τεράστιους Aphrodite's Child. Μετά το τέλος της ακρόασης, συζητήσαμε με τον Σάκη για τα αυτονόητα, δηλαδή πόσο σπουδαίος συνθέτης είναι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, αλλά και τι μαγική φωνή είχε ο Ντέμης Ρούσος. Με τον Σάκη να ξαφνιάζεται όταν του είπα για τα νούμερα πωλήσεων του "666" και με εμένα να καμαρώνω που στολίζει αυτό το album την δισκοθήκη μου.

11. "Lok'tar Ogar":  Με περίμενε και μια ευχάριστη έκπληξη: "Υπάρχει και ένα bonus track ", λέει o Σάκης. Όμως η έκπληξη για εμένα δεν ήταν αυτό, αλλά ότι το τραγούδι είναι γραμμένο στην γλώσσα των Orcs!!! Νομίζω οι φίλοι του Warcraft ήδη ξέρω τι περιμένουν να ακούσουν. Μουσικά είναι ένα κλασικό επιθετικό κομμάτι Rotting Christ.

Αυτά λοιπόν είναι τα πράγματα που συγκράτησα από την ακρόαση του "Rituals", που σαν γενική αίσθηση, μου άφησε οτι βγάζει ένα σκοτάδι που θυμίζει "Theogonia" κατά κύριο λόγο, αλλά και "Sanctus Diavolos", όχι στις συνθέσεις, αλλά στην ενιαία ατμόσφαιρα, μουσικά είναι κοντά στο "Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού", με έντονα στοιχεία από το "Aealo". Oπότε μαζί με εσάς, περιμένω τις 12 Φεβρουαρίου, ώστε να ακούσουμε ξανά τον δίσκο, μιας μπάντας που ποτέ δεν πρόδωσε το κοινό της και τις ιδέες της. Horns Up \m/

Δημήτρης Άγας