Βρέθηκα στα Devasoundz Studios για λογαριασμό του Under Τhe Sign Οf Μetal, ώστε να ακούσω το πέμπτο κατά σειρά ομότιτλο album των ΙnnerWish, εκεί (παρόλο που ήμουν αρκετά νωρίτερα) με υποδέχτηκε ο νέος drummer της μπάντας και πάντα χαμογελαστός Φραγκίσκος Σαμοΐλης. Στη συνέχεια ήρθαν και τα υπόλοιπα μέλη και αυτό που διέκρινες στα πρόσωπά τους, ήταν ηρεμία και πίστη στο νέο τους υλικό.
Τα μόνα ερωτήματα που με απασχολούσαν λίγο πριν πατήσει το play ο Αντώνης Μαζαράκης (bass), ήταν πώς τελικά θα ακούγεται η καινούργια σύνθεση της μπάντας σε ένα Full-length album και αν τελικά μπορεί να αντικατασταθεί μια φωνή όπως του Μπάμπη Αλεξανδρόπουλου, που έχει συνδεθεί με τις μεγάλες επιτυχίες του group.
Ο δίσκος λοιπόν ξεκινάει με το δυναμικό μπάσιμο και το πανέμορφο solo του "Roll Τhe Dice", που είναι στο ύφος του "No Turning Back". Το "Broken" που ακολουθεί, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα με τις ανατολίτικες κλίμακες και με ένα Γιώργο Εικοσιπεντάκη, να ερμηνεύει λες και ήταν στην μπάντα από το ξεκίνημά της. Απλά εκπληκτικός. Από το δεύτερο κιόλας τραγούδι, απέδειξε οτι ήταν η ιδανική επιλογή πίσω από το μικρόφωνο των InnerWish.
"Modern Babylon" και εδώ έχουμε να κάνουμε με σύγχρονο Power Metal και ένα απίστευτο refrain, όπως και τα περισσότερα τραγούδια του album, πραγματικά δεν ξέρεις ποιο refrain είναι το καλύτερο και αυτό είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά του δίσκου.
Οι ταχύτητες πέφτουν για πρώτη φορά στο "Machines Of Fear", με μία υπέροχη ατμόσφαιρα στα πλήκτρα, που εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί με ένα πιο Maidenικό τρόπο και σε συνδυασμό με το πομπώδες refrain, δημιουργούν ένα πολύ καλό τραγούδι.
Το "Needles In My Mind" ξεκινάει με ένα όμορφο μπαλαντοϊδές μπάσιμο και εξελίσσεται σε ένα πιο κλασικότροπο Innerwsih κομμάτι. Θα αρέσει σίγουρα στους φίλους του "Silent Faces" album.
Είμαστε σχεδόν στα μισά του δίσκου και πραγματικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει παρασυρθεί από αυτό που ακούει, ώστε να κάνω air guitar και στην συνέχεια παρατήρησα ότι και ο Μανώλης Τσίγκος κάνει ακριβώς το ίδιο, σε όλα σχεδόν τα τραγούδια, λες και τα άκουγε για πρώτη φορά!!! Και πώς να μην συνέβαινε αυτό; Με τραγούδια όπως το "My World Οn Fire" που ακολουθεί, που είναι πιο κοντά στον Αμερικάνικο ήχο και προκαλεί υπέροχα συναισθήματα.
Το ΕΠΙΚΟ "Rain Of A Thousand Years" είναι το τραγούδι που πιστεύω θα αρέσει σε όλους τους Metalheads, διότι η σύνθεση εξελίσσεται μοναδικά, καθώς ακουστικές κιθάρες μαζί με τις ηλεκτρικές παίζουν καθηλωτικές μελωδίες, σε συνδυασμό με όμορφα γυναικεία φωνητικά και με μια εναλλαγή δυναμικών riffs και μελωδίας στο φινάλε.
Πίστευα ότι το album δεν θα διέθετε τραγούδι στο ύφος του "Sirens", από το προηγούμενο δίσκο "No Turning Back", που ήταν από τις αδυναμίες μου, αλλά με το "Serenity", οι ΙnnerWish με διέψευσαν.
"Sins Of The Past" και ξανά οι ταχύτητες ανεβαίνουν επικίνδυνα. Κιθάρες στο ύφος των Accept, riff και solo εναλλάσσωνται πάλι μοναδικά. Εδώ να πούμε βέβαια και για την πολύ καλή δουλειά του Φραγκίσκου Σαμοΐλη πίσω από τα τύμπανα και ότι πέρα από αυτό συνεισέφερε στο δίσκο και στο 90% των στίχων!!
Στη συνέχεια ακολουθούν τα "Τhrough My Eyes" με ένα Manowarικό intro, αλλά "Die For Metal" και το "Zero Ground", που αν και ξεκινάει με ένα μελαγχολικό πιάνο εξελίσσεται και αυτό στο γνώριμο ύφος των InnerWish.
Σε ένα καλό Power Metal album δεν λείπει η χαρακτηριστική μπαλάντα, πόσο μάλλον σε έναν δίσκο των InnerWish, που είναι έτσι κι αλλιώς φορτωμένος με συναισθήματα. Οι κιθάρες θυμίζουν έντονα ΜSG και ο Μανώλης Τσίγκος το παραδέχτηκε χαμογελώντας...
Η αδυναμία στους Νightwish δεν μπορεί να κρυφτεί και έτσι στο φινάλε έχουμε το "Τame The Seven Seas", που συνδυάζει υπέροχα τα στοιχεία των InnerWish με των φινλανδών.
Η μπάντα λοιπόν με τη νέα της σύνθεση είναι καλύτερη και πιο δεμένη από ποτέ και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο νέο της album. Αυτό που μένει είναι στις 18 Μαρτίου να το ακούσετε και εσείς και είμαι σίγουρος οτι θα συμφωνήσετε.
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου