Έκτο studio album για ένα από τα πιο ξεχωριστά συγκροτήματα που έχει βγάλει η metal σκηνή και προσωπικά από τα πολύ αγαπημένα μου. Πάντα περιμένω το κάθε τους βήμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί από το ξεκίνημά τους παντρεύουν με ένα δικό τους μοναδικό τρόπο, ποιοτική Progressive μουσική και παλαιότερα και Death Metal σε συνδυασμό με την παραδοσιακή μουσική της χώρας τους το Ισραήλ.
Μπορώ να πω όμως οτι για το "Unsung Prophets & Dead Messiahs" είχα τις επιφυλάξεις μου, καθώς είναι το πρώτο album χωρίς τον εξαιρετικό κιθαρίστα και συνθέτη Yossi Sassi, που η ανακοίνωση της αποχώρησης του είχε στεναχωρήσει τους φίλους της μπάντας, καθώς ήταν και από τα ιδρυτικά μέλη. Ευτυχώς όμως διαψεύστηκα 100%.
Ας ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα και να πούμε δύο λόγια για το στιχουργικό τομέα, όπου ο Kobi Farhi έχει κάνει για ακόμη μια φορά εξαιρετική δουλειά, από το "Μabool" του 2004 και μετά οι Orphaned Land καταπιάνονται με αντιπολεμικά θέματα, έχοντας μια αντίθεση στις οργανωμένες θρησκείες και το πως χειραγωγούν μαζί με τους πολιτικούς, καταλήγοντας στο οτι όλοι οι λαοί είναι ένα. Όλο αυτό ήρθε και έδεσε εξαιρετικά στο concept του νέου δίσκου, που βασίζεται στο μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, όπου μας λέει οτι ο άνθρωπος προτιμά να μένει κλεισμένος στο δικό του κόσμο (η σπηλιά) με τους νόμους, τη θρησκεία και τους κανόνες που τον έχουν διδάξει, αδιαφορώντας για την γνώση που υπάρχει έξω από αυτή την καθημερινότητα. Η γνώση είναι ο ήλιος που υπάρχει έξω από την σπηλιά και οι εντός της σπηλιάς φοβούνται να αντικρίσουν, γιατί τα μάτια τους συνήθισαν στο σκοτάδι και άμα δουν το δυνατό φως του ήλιου, της γνώσης δηλαδή, θα τυφλωθούν.
Στο μουσικό τομέα τώρα, έχουμε μια εξαιρετική δουλειά επίσης, που συνδυάζει στοιχεία από όλη αυτή τη μακρά πορεία του συγκροτήματος και περισσότερο τα "The Never Ending Way of ORwarriOR" και "All Is One".
Ο δίσκος ξεκινάει με ένα prog "όργιο", στο τραγούδι "The Cave", με τις πάρα πολύ όμορφες εναλλαγές του, για να περάσουμε στο "We Do Not Resist" με τα λίγο πιο extreme φωνητικά σε σημεία, θυμίζοντας "The Never Ending....", δυστυχώς εποχές "Sahara" και "El Norra Alila", μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι πέρασαν ανεπιστρεπτί. Το "In Propaganda", με τον έντονο ανατολίτικο αέρα του, σίγουρα θα τιμηθεί στις συναυλίες της μπάντας, το τραγούδι είναι κοντά στο ύφος του "All Is One". Οι εντάσεις πέφτουν στο ταξιδιάρικο "All Knowing Eye", για να ακολουθήσει η διασκευή στο παραδοσιακό "Yedidi", κάτι που το κάνουν άψογα από τον πρώτο τους δίσκο και είναι πραγματικά από τις αγαπημένες στιγμές κάθε κυκλοφορίας τους. Τα δύο τραγούδια που συνεχίζουν το δίσκο είναι τα "Chains Fall to Gravity", ένα prog διαμάντι και το δυναμικό "Like Orpheus", που δείχνουν και το επίπεδο που έχουν φτάσει οι Orphaned Land και την αναγνωρισιμότητα που έχουν στο είδος τους, καθώς στο πρώτο συμμετέχει ο Steve Hackett, συμμετοχή ονείρωξη για κάθε progster, καθώς μιλάμε για τον άνθρωπο που έπαιζε κιθάρα στους θρυλικούς Genesis, αλλά και στο δεύτερο, με την συμμετοχή του βάρδου Hansi Kursch, που αυτό επίσης δείχνει σε τι επίπεδο έχουν ανέβει στη metal σκηνή γενικότερα. Οι εντάσεις ξαναπέφτουν με το πανέμορφο "Poets of Prophetic Messianism", γραμμένο στα αρχαία ελληνικά, βασισμένο στη πολιτεία του Πλάτωνα. Το "Left Behind" σου καρφώνεται με τη μια στο μυαλό, με το όμορφο ρεφρέν του. Το "My Brother's Keeper", βασίζεται περισσότερο στο νέο στυλ ερμηνείας που έχει καθιερώσει στα 3 τελευταία album o Kobi Farhi, που συνδυάζει την αφήγηση με τα μελωδικά ρεφρέν. Το "Take My Hand" προσωπική μου αδυναμία, καθώς ξαφνιάζει με το συνδυασμό των κιθαριστικών riff, θυμίζοντας αμυδρά το καλύτερο demo όλων των εποχών, "The Beloved's Cry", αλλά και την συγκλονιστική ερμηνεία του Kobi Farhi, καλύτερή του σε όλο τον δίσκο. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν με το "Only the Dead Have Seen the End of the War", με την συμμετοχή του Tomas Lindberg των At the Gates, για την αναγνωρισιμότητα πλέον της μπάντας μιλήσαμε προηγουμένως. To album κλείνει με μια όμορφη διασκευή στο "The Manifest", του Χιλιανού folk μουσικού Victor Jara.
Υπάρχει και η Limited Edition έκδοση του δίσκου, που την προτείνω λόγο της πανέμορφης συσκευασίας της, η οποία περιέχει και ένα bonus CD, με τον τίτλο "Οrphaned Land & Friends", που στους die hard οπαδούς δεν δίνει κάτι καινούριο, αλλά για αυτούς που ίσως έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με την μπάντα, βοηθάει να μπουν περισσότερο στο κόσμο της. Το CD περιέχει την live εκτέλεση του απίστευτου "The Beloved's Cry", το οποίο διασκευάζει ως καλεσμένος της μπάντας ο Steven Wilson, που το έφερε πιο κοντά στο στυλ των Porcupine Tree, αλλά και η live εκδοχή του "M I ?", με την συμμετοχή πάλι του Steven Wilson, καθώς στο συγκεκριμένο τραγούδι ήταν guest και στο δίσκο ακολουθεί η live διασκευή στο "Halon Layam Hatihon" του Yehuda Poliker, με την συμμετοχή του ίδιου και τα τρία αυτά τραγούδια είναι από "The Road to OR-Shalem" live album. Στη συνέχεια η διασκευή στο "As I Stare at the Ocean Alone" του Yehuda Poliker, να θυμίσουμε τον μεγάλο θαυμασμό που έχει η μπάντα στον ισραηλινό ροκ καλλιτέχνη, καθώς από την μουσική του έχει πάρει και το όνομά της. Το τραγούδι αυτό είναι από τη limited edition του "All is One" album. Στη συνέχεια ακολουθεί η διασκευή στο ανατολίτικο "Estarabim" του Τούρκου ροκ μουσικού Erkin Koray, με την συμμετοχή του ίδιου σε μια alternative mix και μια radio edition, το αυθεντικό υπάρχει στη limited edition του "The Never Ending Way of ORwarriOR".
Ακολουθεί η live εκτέλεση του "From Broken Vessels", από "The Road to OR-Shalem" live album με την συμμετοχή της πιανίστριας και τραγουδίστριας Morgan Magal. Νομίζω καλύτερα για ένα bonus album θα ήταν να υπήρχε η δική της πανέμορφη διασκευή στο τραγούδι, με την συμμετοχή του Kobi Farhi, που έχει ανεβάσει στο κανάλι της. Το CD τελειώνει με το Jeremy μια διασκευή των Orphaned Land και των φίλων τους στους Pearl Jam.
Αντικειμενικά αν θεωρήσουμε ως καλύτερο τους το αριστούργημα "Mabool - The Story of the Three Sons of Seven", τότε το "Unsung Prophets & Dead Messiahs" είναι ο πιο ώριμος της καριέρας τους και δεν θα πρέπει να λείπει από την δισκοθήκη κανενός metalhead, καθώς θεωρώ οτι θα μείνει στα ποιοτικότερα της μουσικής μας. 9/10
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου