Οι αυτοκράτορες του μεταλλικού σύμπαντος, κάθονται ξανά στον θρόνο τους μετά από 5 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, ένας θρόνος που δεν χάθηκε βέβαια ποτέ, γιατί όταν έχεις κυκλοφορήσει τα 7 αυτά μέγα αριστουργήματα στην σειρά, (Iron Maiden, Killers, The Number Of The Beast, Piece Of Mind, Powerslave, Somewhere In Time, Seventh Son Of A Seventh Son) και σε αμερικάνικο pop ήχο να το γυρνούσαν, πάλι θα ήταν οι πρώτοι στις καρδιές όλων των metalheads.
"The Book Of Souls" ονομάζεται λοιπόν το 16ο studio album των Iron Maiden και με το που πατάμε το Play η "Air Raid Siren" μας υποδέχεται και μας καθηλώνει, από το πρώτο τραγούδι του δίσκου, "If Eternity Should Fail", με ένα ανατριχιαστικό refrain, που μοιάζει βγαλμένο από την προσωπική δισκογραφία του Dickinson και με την μουσική προς το τέλος να μας πηγαίνει στα 90's και να μας θυμίζει το "No Prayer For The Dying" και συγκεκριμένα το τραγούδι "Tailgunner".
Το "Speed Of Light", σαφώς καλύτερο single από τον προκάτοχό του, με τον Dickinson στα πρώτα λεπτά του τραγουδιού να αγγίζει περισσότερο από ποτέ την προσωπική του θέωση, πιάνοντας επίπεδα Ian Gillan και με το video clip να έχει ενθουσιάσει τους πάντες, δείχνοντας την εξέλιξη των games ανά τα χρόνια και μέσα από αυτό να έχει προκύψει και ένα official retro game, που υπάρχει στην επίσημη σελίδα των Iron Maiden.
Το "The Great Unknown" μοιάζει σαν ξεχασμένο τραγούδι που δεν μπήκε ποτέ στο "A Matter Of Life And Death", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ένα καλό τραγούδι.
Από τότε που ανακοινώθηκε το tracklist του δίσκου και το ποιο μέλος της μπάντας έχει συνθέσει ποιο τραγούδι, πέρα από τον ενθουσιασμό και την αναμονή για τα τραγούδια που το όνομα του Bruce Dickinson υπήρχε μόνο του κάτω από δύο από αυτά, ως μεγάλος λάτρης της προσωπικής του καριέρας, αλλά και των τραγουδιών που έχει συνεισφέρει στους Maiden, το τραγούδι που ήμουν σίγουρος για την ποιότητά του, ήταν το "The Red And The Black", που υπήρχε το όνομα μόνο του μεγάλου αρχηγού Steve Harris, του ανθρώπου που ξέρει να γράφει μεγάλους και διαχρονικούς ύμνους και δικαιώθηκα, καθώς στο τραγούδι ακούμε όλα τα κλισέ που λατρεύουμε να αγαπάμε, από τα intro, τα outro, τις θεϊκές εναλλαγές, αλλά και φυσικά τα συναυλιακά ω-ω-ω!!!!
Το "When The River Runs Deep" είναι και αυτό με την σειρά του ένα υπέροχο τραγούδι, με το refrain να είναι πάλι στο ύφος της ένδοξης προσωπικής δισκογραφίας του Bruce Dickinson. To ομότιτλο είναι ένα επικό τραγούδι, αντάξιο να φέρει τον τίτλο του δίσκου, ενός δίσκου που πιστεύω ότι μετά από χρόνια θα μνημονεύεται ως κλασικός!!!
Για τους haters No 1 που πιστεύουν ότι οι Iron Maiden έχουν χάσει την επαφή με την χρυσή εποχή τους, υπάρχουν τα επόμενα δύο τραγούδια, με πρώτο να είναι το "Death Or Glory", που στην αρχή έχει τον βρώμικο ήχο του "Killers" και στη συνέχεια αγγίζει την τελειότητα του "Powerslave", θυμίζοντας το riff από το "Losfer Words (Big 'Orra)" και το δεύτερο, το "Shadows Of The Valley", που ακούγοντάς το, έχεις την αίσθηση ότι μπήκε το "Wasted Years" από το "Somewhere In Time", μέχρι το σημείο που γίνεται έμμεση αναφορά στους στίχους, τίτλος τραγουδιού του συγκεκριμένου album (Sea of Madness), στη συνέχεια αλλάζει ύφος και θυμίζει έντονα το "Brave New World" και το "The Fallen Angel".
To "Tears Of A Clown" που ακολουθεί, είναι ένα τρυφερό και μοναδικό τραγούδι, αντάξιο του ανθρώπου που το έχει εμπνεύσει και φυσικά αναφέρομαι στον σπουδαίο ηθοποιό Robin Williams, που ενώ προσέφερε απλόχερα το γέλιο, βασανιζόταν απ' τους προσωπικούς του δαίμονες και οδηγήθηκε δυστυχώς στην αυτοκτονία.
Για τους haters No 2, που πιστεύουν ότι οι Iron Maiden παίζουν τα ίδια και τα ίδια χωρίς έμπνευση, υπάρχουν τα δυο τελευταία τραγούδια και ιδίως εκείνο που κλείνει το δίσκο. Το πρώτο είναι το ταξιδιάρικο "The Man Of Sorrows", με μια όμορφη progressive αισθητική και το δεύτερο να είναι το "Empire Of The Clouds", με τον Dickinson να κάθεται θριαμβευτής μπροστά από το πιάνο του, ως άλλος Freddie Mercury (Queen) και να μας χαρίζει μια metal opera ασύλληπτης ποιότητας, που εκτός από το μεγαλύτερο τραγούδι σε διάρκεια, στην ιστορία των Maiden να είναι και ένα από τα καλύτερα που έχουν συνθέσει ποτέ!!!
Το κλειδί στην επιτυχία του "The Book Of Souls", είναι η απίστευτη παραγωγή του, η τρομερή έμπνευση και απόδοση και από τους τρεις κιθαρίστες της μπάντας, Adrian Smith, Dave Murray, Janick Gers, το έξυπνο και στιβαρό παίξιμο του Nicko McBrain πίσω απ' τα τύμπανα, η καθοδήγηση του αρχηγού Steve Harris και φυσικά η σπουδαία ερμηνεία του Bruce Dickinson σε όλα τα τραγούδια, παρά το σημαντικό πρόβλημα υγείας που είχε και πιστεύω ότι εξαιρουμένου του Ronnie James Dio, που δεν ήταν γήινος, αλλά ξωτικό, έχουμε να κάνουμε με τον σπουδαιότερο frontman στο metal.
Στις 4 Σεπτέμβρη λοιπόν πάρτε μια Trooper μπύρα ή όποια άλλη σας αρέσει, καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας, βάλτε το album είτε στο στερεοφωνικό είτε στο pick up σας, (κάντε μια εξαίρεση λόγο μέρας και μην το ακούσετε στο mp3 σας ή στο PC σας) και απολαύστε το μεγαλύτερο συγκρότημα σε ένα από τα πιο όμορφα και ξεχωριστά album της καριέρας του. UP THE IRONS!!!! 9/10
Δημήτρης Άγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου